Een intens moment van geluk! Je hebt er hopelijk veel. Honderden soms wel duizenden geluksmomenten of misschien juist enkele hele bijzondere. Momenten waarvan je een warm gevoel krijgt wanneer je er weer aan terug denkt. Je eerste kus, je diploma uitreiking of een perfecte wandeling door het park. Tijdens een smartreading cursus heb ik een manier geleerd hoe je deze momenten kunt oproepen. De NLP term voor deze techniek heet Ankeren of in het engels: Anchoring.
Ankeren
De term omschrijft het proces waarin geheugen geassocieerd worden met een stimulus.
Zodanig dat de stimulus dezelfde (emotionele) staat kan oproepen. Muziek kan bijvoorbeeld een auditief anker zijn. Bijna iedereen heeft wel een nummer waarin hij helemaal wegdroomt naar een mooie herinnering. Visuele of olifactorische (reuk) ankers zijn er ook.
Ik heb een hele sterke van mijn opa, die ik direct weer in zijn stoel zie zitten met een kat op zijn schoot wanneer ik sigaren ruik.
Mijn vader leerde van een directeur uit zijn dorp deze anker: wanneer hij naar huis fietste moest hij altijd over een brug. Hij besloot dat wanneer hij de brug op de terugreis had gepasseerd, niet meer te denken aan z’n werk en alleen aan zijn gezin.
Lifehack
De lifehack is als volgt: wanneer je je intens gelukkig voelt, koppel dat dan kinestetisch aan een gebaar. Zo druk ik, wanneer ik intense rust ervaar, mijn duim en wijsvinger tegen elkaar.
Hierbij anker je je gevoel aan motorneuronen die vervolgens in je hersenen gekoppeld worden aan de neuronen van dit fijne gevoel. Wanneer je dit vaak genoeg traint kun je het gevoel andersom oproepen: Intense rust ervaren wanneer je je duim en wijsvinger tegen elkaar drukt!
Erg handig tijdens sollicitaties of discussies.
Natuurlijk kan dit elk gebaar zijn waar je je prettig bij voelt. Op internet is de duim en wijsvinger vrij populair, maar je kunt ook ankeren door te knijpen in je oorlel of door het ballen van je vuist.
Je hebt vast ook wel een manier om in een bepaalde flow te komen: deel ze in de comments!
Maarten Vergucht
Ankeren van een vermogende stemming. Is dat niet Neuro-linguïstisch programmeren? Pseudo-wetenschap zoals men placht te zeggen?
Ankeren is niks anders dan klassieke conditionering. Alleen beweren NLP-ers dat slechts een eenmalige koppeling van OS-GS nodig is om de GR te verkrijgen. Volgens mij klopt dat niet altijd. Vaak is herhaaldelijke koppeling gewenst.
De GR dooft immers ook uit na enige tijd en moet in het echte leven concurreren met andere stimuli die we vaak op het moment zelf niet kunnen gaan onderscheiden. Maw, een stimulus voor een zeer krachtige stemming kan nog werken, maar verschillende stimuli tegelijkertijd (real life situations) kan de werking van 1 bewust geconditioneerd anker teniet doen.
Het ligt dan niet aan de techniek. Enkel dat de techniek in labo-omstandigheden kan werken, maar niet altijd behulpzaam in het echte leven.
Langs de andere kant lijkt het bijna magie.
Maw: het werkt, is niet duurzaam en de werking is niet altijd zo veelbelovend dan men met de techniek beweert te kunnen.
dokter Phil
Psycho: Wat je zegt ben je zelf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ger
Nadeel van Prozac is dat je ’t geen “afleveradres” kunt geven. Dus Prozac op je nagelbijt-verslaving afsturen is er niet bij, grote kans dat je ook het gelukzalige gevoel bij de gedachte aan schaatsen met je vader kwijtraakt.
@ Psycho
Softies heb je overal. oogpatronen lezen is simpelweg een kwestie van je de theorie eigen maken en een beetje oefening. NLP heeft meer wetenschappelijke waarde dan je suggereert en ankeren is daar een geweldig voorbeeld van.
Neuro Linguïstisch Programmeren;
Neuro: dat snap je,
Lingua: als taal die door AL je zintuigen opgenomen wordt, uitgesproken in geur, kleur en klank maar ook de relatieve betekenis van het gesproken woord.
Programmeren: daar zelf een emotie aan koppelen.
Da’s niet soft, dat is krachtig!
Toen NLP een rage leek te worden (net als The Secret onlangs/nu) doken hele volksstammen er op om bij de volgende rage dáár weer half in te duiken. Die zijn ‘op zoek’ en blijven dat waarschijnlijk ook, misschien bedoelt ‘Psycho’ hen?
Wat een ‘anker’ soms minder krachtig maakt is wanneer te lichtvaardig met het loskoppelen van bestaande patronen of emoties wordt omgesprongen. Ook niet: “ik vervang dit door dat”, maar een op zichzelf staande handeling + gevoel aanmaken. Anders ontwikkel je een dwangneurose (@Dick)
Leuk om dit te lezen, compliment Gerben!
Psycho
Zo druk ik altijd oordopjes in wanneer ik de term NLP hoor en dat geeft een zalig gevoel. NLP……wat een soft gedoe. Vertel mij hoe de stand van de ogen is wanneer je praat en ik vertel jou of je aan het fantaseren bent, jezelf feitelijkheden probeert te herinneren, onwaarheden vertelt enz. Ja ja.
Vaak zijn NLP-freaks mensen die op de vrijblijvende spirituele toer zijn, moeilijk confrontaties aan kunnen gaan en erg met zichzelf omhoog zitten.
Astrid Davidzon
Kevin schreef hierboven al: “Onze hersenen kunnen ons ongelooflijk goed voor de gek houden en dit soort zaken zou ik willen gebruiken om bestaande problemen die mensen hebben op te lossen. ”
Sinds ik me grondig heb verdiept in NLP, heb ik aan den lijve ondervonden en ook bij andere mensen die ik heb begeleid, gezien hoeveel je kunt bereiken wanneer je weet hoe je de hersenen op een positieve manier kunt beinvloeden.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, hoeft dat ook helemaal niet lang te duren. Mensen kunnen bijvoorbeeld heel snel getraumatiseerd raken, door een plotselinge ernstige gebeurtenis. Gelukkig kunnen we onze hersenen ook snel leren om negatieve emoties te neutraliseren en te vervangen door positieve.
Op die manier hoef je niet langzaam ’te wennen’ of te ‘leren omgaan’ met bijvoorbeeld angsten, onzekerheid, depressie etc., maar kun je op een snelle manier het probleem aanpakken en zorgen dat je hersenen direct reageren en ervoor zorgen dat je je (weer) goed gaat voelen.
Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar het werkt echt.
Wouter
Made To Stick / Laat het plakken.
Ankers zijn dus referentiepunten in je geheugen. In het boek van de broers Chapman wordt duidelijk dat je voor een effectievere communicatie deze referentiepunten kunt gebruiken om je punt te maken. Zeker bij abstracte onderwerpen. Er zijn behalve persoonlijke referenties ook heel veel algemene referentiepunten bij mensen.
Kevin Rommen
Ik heb eerlijk gezegd ook totaal geen ervaring met Prozac, het enige wat ik weet is dat het troep is en daarom kwam ik met het idee om het vrij vlug te vervangen met een placebo omdat de kracht daarvan vaak gelijk is aan het daadwerkelijke medicijn.
Onze hersenen kunnen ons ongelooflijk goed voor de gek houden en dit soort zaken zou ik willen gebruiken om bestaande problemen die mensen hebben op te lossen.
Denk maar eens aan wat onze hersenen doen op het moment dat iemand een trauma heeft. De hersenen blokkeren deze herinneringen en dat moment volledig omdat je dit waarschijnlijk mentaal nog niet aankan. Graag zou ik dit soort fenomenen gebruiken en anders toepassen. Op deze manier kan je denk ik nieuwe en alternatieve geneeswijzen vinden waarin we de kracht van de mens en de kracht van de hersenen gebruiken als geneesmiddel.
In principe kunnen wij onszelf op mentaal gebied altijd genezen, daar zijn onze hersenen toe in staat. Hoe zouden we dit kunnen sturen en naar goede gebruiken. De vraag die dan alleen rijst is de volgende. De hersenen hebben besloten dat dit lange tijd vergt en misschien is het wel nodig dat je mentaal groeit dat je deze processen niet kan versnellen.
Is het nog te volgen 🙂
Groeten, Kevin Rommen
Jeroen Gerth
@Kevin: Het “probleem” met Prozac is onder andere dat het nogal wat tijd heeft, voordat het effect heeft. Even kort Prozac gebruiken is er dan ook niet bij.
Anyway… ik zou Prozac nooit adviseren voor dit soort dingen. Het is spul waar je echt mee moet oppassen. Het was dus niet mijn bedoeling dat mensen daar ideeën van krijgen. Ik vroeg het me echter alleen even af.
Ben Licher
He leuk, NLP en ankeren hier.
@ Dick, inderdaad het ene anker (voor een gevoel bijvoorbeeld) kan weer andere ankers oproepen. In NLP noemen we dat Chaining Anchors en een andere techniek is Sequencing Anchors. Je gebruikt ze natuurlijk alleen om positieve gevoelens te ankeren.
Kevin Rommen
Het is naast een goede studiehack van Gerben sowieso verstandig in je omgeving altijd, zeer licht en niet te aanwezig, een prettige geur te verspreiden. Bijvoorbeeld een bloemengeur is hiervoor zeer geschikt.
Het verspreiden van een geur zorgt ervoor dat je meer ontspannen bent en dat je jezelf hierdoor ook lekkerder en meer op je gemak voelt. Een bepaalde ontspanning die ervoor zorgt dat je beter openstaat voor prikkels van buitenaf.
Daarnaast is het ook een interessante combinatie om te gaan kijken naar wat prozac bijvoorbeeld op korte termijn voor je kan betekenen en wat je hoofd daarna zelf kan aanpassen. Dus dat je prozac na een korte tijd vervangt door een placebo geef je de associatie daarna de kans om een eigen leven te gaan leiden.
@Rene
Het feit dat het praktisch en wetenschappelijk niet klopt, maar wel een ervaring is die vele mensen hebben en houden zet je dan toch aan het denken. Het cirkeltje lijkt dan weer ineens rond… de mens bestaat uit een opeengeraapt zootje aan atomen, maar blijkbaar is het geheel toch meer dan de som der delen ofwel synergie.
groeten, Kevin Rommen
Arjen
Je kan dit aan alles koppelen.
zo kan je ook bepaalde gedachten koppelen aan gevoelens dus als je denk aan sollicitatie kan je dit mengen met rust en zelfverzekerd zijn.
vereist wel een beetje oefening.
gerbenwiersma
Om nog haasje-over te spelen met Kevin z’n aanvulling:
Je kunt een studiehack maken met behulp van geur. Iets wat ik tijdens studeren vaak toepas. Ik gebruik lavendelgeur om in mijn studieflow te komen.
Elke keer wanneer ik een ideale studiesfeer wil creëren steek ik een lavendelkaars aan of ruik ik aan een lavendelplant, gecombineerd met mozart/beethoven train ik mijn brein om zich totaal in concentratiemodus te begeven: Het door Kevin geïntroduceerde synergie(“meerdere zintuigen gebruiken”)-aspect.
Kevin Rommen
Een heel interessant stuk, iets waar ik mezelf totaal in kan vinden. Zelf ben ik ook veel met dit fenomeen bezig geweest. Het koppelen van bepaalde gevoelens/herinneringen aan een bepaald iets zodat je jezelf kan triggeren om dat gevoel terug te krijgen.
In dit voorbeeld spreken we hier puur en alleen over één bepaald zintuig die je linkt aan een gevoel herinnering. Je koppelt bijvoorbeeld het drukken van de duim en wijsvinger tegen elkaar.
Zelf heb ik zeer veel ervaring met een ander zintuig, namelijk je neus. Geur is een ongelooflijk sterk medium. Het is de krachtigste van alle zintuigen en met je neus kan je dus ook de krachtigste koppelingen met ervaringen maken. Naar aanleiding van het onderzoek dat ik heb gepleegd bleek het mogelijk te zijn dat je geur kan gebruiken op een drietal manieren. Geur in een praktische zin, niet van toepassing op dit lifehacking voorbeeld. Ook voelen mensen zich in een prettig ruikende omgeving zich fijner. Maar de laatste is het belangrijkste en heeft een directe relatie naar dit artikel. Je kan geur gebruiken om bepaalde herinneringen te triggeren, dus een link te creeren tussen een geur en een herinnering. Aangezien geur in hetzelfde deel van je hersenen zit als je herinneringen is deze link heel krachtig.
Uiteraard ga je nu verder denken, en dat zou een vervolg zijn op de geurexposities en onderzoeken zijn die ikzelf heb gedaan. Stel nu dat je deze manier van denken/werken toepast niet op één bepaald zintuig maar die ervaring probeert op te slaan in meerdere zintuigen. Dat zal naar mijn mening ten alle tijde leiden tot een gemakkelijkere toegang van die bepaalde ervaring.
Tevens denk ik dat synergie op mijn voorbeeld een hele sterke uitwerking kan hebben. Uiteraard is het aanspreken van meerdere zintuigen tegelijkertijd krachtiger. Maar geur heeft nog steeds een nadeel: namelijk het staat heel dicht bij je gevoel en onder de neocortex. Dit wil zeggen dat het niet gemakkelijk benaderbaar en te beredeneren is. Hierom zou een combinatie van zintuigen de meest geweldige oplossing zijn.
groeten. Kevin Rommen
Dick
Herkenbaar, als ik er zo over nadenk. Wat ik soms doe is even m’n hoofd van links naar rechts om m’n nek te kraken (zoals andere mensen hun knokkels kraken). Iedere keer als ik iemand een soortgelijke beweging zie maken (op tv, op straat, waar dan ook), dan doe ik dat onwillekeurig en onbewust ook.
Maar ik vroeg me nog wat af: wat nu als de ene reactie gelijk een trigger is voor een andere? Bijvoorbeeld: stel dat ik onwillekeurig en onbewust ook m’n vingers zou kraken, als ik m’n nek zou kraken? Zo zou een hele ketting van triggers-reacties zich kunnen manifesteren. Is dat de grondslag voor een dwangneurose?
Ander voorbeeld: stel dat iemand iedere keer bij het naar buiten gaan moet controleren of het gasfornuis uit is, en daaraan gekoppeld of alle lichten in huis uit zijn? En daaraan misschien weer gekoppeld het controleren of alle deuren dicht zijn? Enz enz enz …
Zou zo iemand dan overmatig last hebben van ankeren? Oftewel ketting-Pavlov?
En @ Jeroen Gerth en anderen: stoppen met roken (het mentale deel) heeft voornamelijk te maken met doorbreken cq. afleren van gewoonten. Oftewel het loskoppelen van ankers. Zou Prozac dan het wondermiddel zijn om van roken af te komen (als je alle andere effecten van Prozac dan even zou vergeten)? Of andere verslavingen?
Gewoon wat gedachten die door m’n hoofd gingen. 🙂 Complimenten voor dit artikel!
Bor
Dat is handig, ga ik ook proberen.
Jeroen Gerth
Is het gebruik van antidepressiva zoals Prozac niet op het zelfde principe gebaseerd? Die medicatie maakt de bestaande koppelingen “los” waarna ze opnieuw gelegd kunnen worden. Juist dat “loskoppelen” geeft veel bijwerkingen bij dat spul.
Thiadmer
Zelf ben ik met roken gestopt door elke keer als ik weer zin had in een sigaret een steen in mijn hand te nemen. Nu is het zo dat als ik stress ervaar, en toen ik nog rookte er één zou op steken (roken associeerde ik met rust, tot rust komen), ik nu automatisch de steen in mijn broekzak even aanraak.
@jeroen, negatieve associaties herprogrammeren heeft volgens mij wat meer doorzettingsvermogen nodig maar kan uitstekend werken. (aanhouder wint 🙂 )
Isis
Voor het wegwerken van een negatieve associatie zul je inderdaad iets meer werk moeten verrichten. Je zult heel bewust ‘opnieuw moeten koppelen’ en dat soms wat langer moeten herhalen. Maar het kan wel.
Overigens wijst dit ook in de richting van datgene wat mensen die gestopt zijn met roken ervaren: maanden later ineens, op een specifiek moment, of een bepaalde locatie tóch weer trek in een sigaret. Dan ben je daar nog niet doorheen gegaan. Ik noem het weleens ‘defragmenteren’ 😉
in LVX
Is*
Jeroen Gerth
Mooi stuk. Keer weer wat anders dan de technische verhalen op LH.
Kwestie van het bewust aansturen van de associaties die je legt. Ik vraag me juist af ankers ook kan wijzigen. Kan ik bijvoorbeeld de negatieve associatie met een prikkel vervangen door een positieve? Zou wel moeten kunnen, alleen lijkt me dat een stuk moeilijker.
Taco Jan Osinga
Mooi stuk. Erkenbaar.
Is dit ook waarom ex-rokers iets in de handen/mond moeten hebben om zich prettig te voelen?
Zelf heb ik ook een gekke associatie die direct invloed heeft op mijn lichaam. Als ik van de Johannes Passion het slotkoraal zing, dan begin ik bij elke “ruht wohl, ruht wohl” te gapen. Dat is een keer gebeurd, vond ik grappig (ruht wohl en gapen is grappige combinatie), maar nu gebeurt het dus altijd. Zelfs bij het schrijven van deze comment kon ik niet zonder te gapen doorkomen, puur door de herinnering aan de tekst.
gerbenwiersma
Je hebt gelijk Rene echter wou ik er niet een te biologisch verhaal van maken over transmitters en axonen of dendrieten, desalniettemin interessante materie om te bestuderen.
Rene
“Hierbij anker je je gevoel aan motorneuronen die vervolgens in je hersenen gekoppeld worden aan de neuronen van dit fijne gevoel.”
Mooie uitspraak, maar biologisch gezien klopt er helemaal niets van. Neuronen worden niet zomaar “gekoppeld”, deze cellen zijn daarvoor veel te statisch. Het doorgeven van signalen gebeurt met neurotransmitters, chemische stofjes die prikkels van cel naar cel kunnen doorgeven.
Verbal_Kint
’t Wordt gevaarlijk wanneer je het bij anderen gaat doen, zonder dat zij het door hebben. Is overigens ook niet heel erg moeilijk..
Julius de Hond
Ik zeg: Pavlov.
Maar het klinkt niet geheel onlogisch. Maar is proberen dus.
Kees Romkes
Monkey victory niet een bekend fenomeen binnen de programmeurswereld 😉 Hier in ieder geval wel…
Niels
Sporters doen dit ook erg vaak, kruisje slaan, ketting kussen, even omhoog kijken.
Comments are closed.