Cultiveer je frustratie

Bijna iedereen voelt met enige regelmaat de behoefte om te veranderen. Veranderen van baan, relatie, woonplaats, beroep of van vrijetijdsbesteding. En bijna iedereen weet ook dat veranderen niet altijd even makkelijk is. Vaak is het de angst voor het onbekende of ben je gewoon niet in staat om je gewoontes te doorbreken. Het kan erg frustrerend zijn als je allerlei mooie voornemens hebt en er steeds niets van komt omdat iets je tegenhoudt. Als je vervolgens gaat onderzoeken wat dat iets is, dan blijken er vaak heel reële risico’s te zijn waarom je ergens vanaf ziet. Zeker wanneer je bijvoorbeeld een gezin hebt en een hypotheek. Dat zijn prima redenen om niet van baan te veranderen. Je zou maar in je proeftijd ontslagen worden, daar moet je niet aan denken.

Het zijn voor mij vaak precies de redenen waarom ik niet in beweging kom. Als dat maar lang genoeg duurt, dan ontstaat de onvrede. De frustratie dat ik iets wil en dat het niet kan of dat ik niet durf. En die onvrede, die frustratie, is precies de motor waarmee ik het soms wel voor elkaar kan krijgen. Door mijn onvrede en frustratie te erkennen, en zelfs te cultiveren, ontstaat er na verloop van tijd een enorme dadendrang. Serieus aandacht geven aan je frustratie kan heel handig zijn. Dit lijkt een beetje in tegenspraak met de geldende norm om veel aandacht te geven aan positieve dingen en juist minder aan negatieve. Toch is frustratie een serieus signaal en door het te weinig aandacht te geven verdwijnt het naar de achtergrond. Het verdwijnt echter doorgaans niet helemaal en blijft zeuren. Soms een leven lang. Door het wel aandacht te geven wordt het groter. Tot het groot genoeg is dat je het wel moet aanpakken. Vergelijk het maar met een verstopping in de afvoer. Als je merkt dat het afwaswater minder snel wegloopt, dan kun je, door te zorgen dat er niets anders meer dan water in het afvoerputje verdwijnt, een hele tijd verder met die verstopping. Het water kan er toch nog langs. Als je echter minder voorzichtig bent en je spoelt regelmatig nog wat etensresten door de gootsteen, dan komt er een moment dat de verstopping alles blokkeert en je het probleem wel moet aanpakken.

Zo ook met frustraties. Als je ze niet negeert, maar er juist aandacht aan geeft, dan worden ze op enig moment zo groot dat je wel in beweging moet komen. Hoe maak je ze groter? Voornamelijk door ze te uiten. Als iemand je vraagt, “hoe gaat het? “, dan is het standaard antwoord ‘goed’. Maar je kunt ook gewoon zeggen: “Niet zo. Ik baal van mijn baan maar ik durf geen ontslag te nemen” of “Niet zo goed, want ik zou eigenlijk graag minder werken, maar ik ben bang dat ik niet kan leven van minder inkomen”. Als je dat vaak genoeg doet, dan komt er een moment waarop de frustratie de overhand krijgt en je eindelijk die ontslagbrief schrijft of je baas vertelt dat je minder wilt werken. Door het te uiten reflecteer je het op je zelf, maar gaan anderen het ook doen. Dat alleen al zorgt voor verandering. Het maakt ook dat je zelf verandert. Immers, als je jezelf steeds hoort zeggen dat je iets niet leuk vindt en het eigenlijk anders wil, dan kun je het niet meer negeren. En dat is belangrijk, want velen doen dat wel en hebben spijt als ze niets meer kunnen veranderen.