Het moet maar eens gezegd worden: slimmere mensen treuzelen vaker. Ze hebben ook de langste lijst met zaken die ze ooit nog moeten doen. Hoe komt dat? Creatieve, slimme en gevoelige mensen zijn in staat allerlei doemscenario’s in gedachten op te roepen wat er allemaal fout kan gaan. Ze zouden ook eens niet perfect functioneren!
Degenen die niet treuzelen zijn vaak ongevoeliger, kunnen risico’s niet goed of verkeerd inschatten en leven vaak ook zorgelozer. Niet echt diep nadenken heeft soms zo zijn voordelen.
Recent onderzoek laat zien dat treuzelen voor een deel is aangeleerd en voor een deel evolutionair bepaald. Om te overleven was directe beloning beter dan op lange termijn een aardige bonus. Via meting van het dopaminegehalte, zeg maar het gelukshormoon, weten we nu ook dat treuzelen echt individueel is bepaald.
Maar er zijn nog meer kenmerken. Gewetensvolle personen treuzelen minder, maar impulsieve personen juist meer! En mensen met faalangst treuzelen meer, net als degenen die nooit tevreden zijn over hun eigen resultaat, als het al ooit afkomt. Er zijn ook mensen die zo vaak lummelen, dat het bij hen, net als autorijden, een automatisme is geworden. Ze willen er wel van af, maar het lukt ze gewoon niet.
De reden om belangrijke zaken uit te stellen is, vreemd genoeg, een beter mentaal leven. Sommigen zeggen bijvoorbeeld dat ze een deadline nodig hebben om echt te kunnen beginnen. Maar wat ze eigenlijk bedoelen is dat ze in zo kort mogelijk tijd die, vaak vervelende, klus willen afronden. De tijd tot ze echt aan die klus beginnen, hebben ze zo voor zichzelf een mentale pauze ingelast. Zo zie je bijvoorbeeld dat mensen die gaan verbouwen, alvast de materialen in huis halen. Zo kunnen ze immers op elk moment beginnen! Of al die boeken die mensen kopen. Ze kunnen die op elk moment ook echt gaan lezen.
De beste oplossing tegen treuzelen blijft nog altijd gewoon beginnen. En haal die deadline gewoon naar voren of bouw meerdere deadlines in.
Sof
Hahaha
Maar nu ben ik er niet helemaal uit
Moet je nou juist wel of niet lummelen?
Ze eindigen het artikel met ‘haal die deadline naar voren’
En maar dus door een deadline heb je een mentale pauze=beter mentaal leven
Waarom zou je dan die deadline naar voren halen??
En waarom geven ze aan het einde van het artikel een ‘oplossing’ tegen treuzelen??
Huh??
Nou ik zal je zeggen
Ik schuif al anderhalve maand mijn administratie (2008) voor me uit
Had volgens mij allang mijn blauwe enveloppe moeten beantwoorden…
En mijn auto is ook al een maand overtijd qua apk
Ik ben dus en gelukkiger en creatief, gevoelig, en slim!
HA!!!
en liever niet meer de modeterm ‘hoogsensitief’ gebruiken, daar ben ik te gevoelig voor en kan ik niet tegen.
Catrien
Tja. En toen werd het tien dagen stil na dit herhaalde bericht.
Word er daar soms getreuzeld? 😉
Deb
treuzelen en uitstellen…, jaaa, zo herkenbaar, vooral met opdrachten die tijd vergen. Wat Jeroen zegt over (hoog) sensitieve personen klopt idd!
@ Alec: ik vermoed dat zan het cynisch bedoelde wat hij over ‘gewoon doen’ schreef….
Alec
@ zan: je advies is een zeer bekend advies en het domste advies ooit in dit geval. Waarschijnlijk heb je zelf geen last van uitstelgedrag of treuzelgedrag. In jou geval doe je inderdaad wat je moet doen. Mensen die daar wel last van hebben kunnen iets simpelweg niet gewoon doen: er zijn andere factoren die ze tegenhouden. Niet iedereen wordt met eenzelfde concentratie-niveau geboren.
Ook je voorbeeld over roken raakt kant nog wal. Ik rook zelf niet, maar realiseer me dat roken een VERSLAVING is. En wat is de definitie van een verslaving? Juist ja, dat je eigen wil beperkt is.
Volgens jou simplistische kijk zou de wereld er een stuk beter hebben uitgezien, als mensen maar gewoon doen. Jou geloof in de maakbaarheid van mensen is te stupide voor woorden.
zan
ECHT goede raad…gewoon doen
dat we er zelf nog niet op zijn gekomen!
aaaah….alle mensen die treuzelen voelen zich nu slimme mensen door dit bericht
gewoon doen…gewoon stoppen met roken, gewoon gezonder gaan leven…, gewoon niet, gewoon wel
allemaal heel gewoon
doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg
Arnoud
Als ik eraan denk wat ik allemaal uitstel moet ik wel erg slim zijn. 😉
Maar wel een erg leuk stukje. Vooral als ik over een specifiek onderwerp iets moet schrijven, zet ik dat het bewust weg in mijn achterhoofd. Ik kan erop vertrouwen dat het daar onbewust verder aan het broeden slaat. Tegen de tijd dat ik echt aan de slag moet rolt het er vanzelf uit. Werkt bij mij heel betrouwbaar. Eventuele research moet ik natuurlijk wél expliciet van tevoren doen. Maar verder komt alles vanzelf goed.
Jeske
Doet me een beetje denken aan ‘wie heeft mijn kaas gepikt’, leuk boekje over hoe om te gaan met veranderingen. Leuk stukje!
Paul Koedijk
Lummelende schrijvers raad ik het onvolprezen boek van Steven Pressfield aan: ‘The war of art’. Een genadeloze analyse van alle smoezen die je kunt bedenken om niet te doen wat je eigenlijk wel dient te doen. En waarbij Pressfield natuurlijk ook zijn eigen oplossingen darvoor biedt. Dat die werken blijkt uit de serie prachtige boeken die hij heeft geschreven (je kunt hem onder meer kennen van ‘The legend of Bagger Vance’ – verfilmd met Matt Dillon en Will Smith).
Zijn voornaamste boodschap (hier loopt een lijn naar de psychoanalyse): hoe sterker de weerstand is die je voelt, des te meer je ervan overtuigd kunt zijn dat het om iets gaat dat je absoluut dient te doen. Hoewel de nadruk ligt op het creatieve proces, zijn de voorbeelden ook op andere terreinen van het leven toepasbaar.
Taco Jan Osinga
Mooi artikel! Sommige projecten zonder deadline blijf ik ook vaak uitstellen. Uiteindelijk lijkt/is een deadline stellen dan inderdaad de enige mogelijkheid.
De laatste tijd merk heb ik dat ik eigenlijk met name om drie oorzaken kan treuzelen:
1. Het is iets dat ik niet leuk vind.
In dat geval weet ik eigenlijk wat me te wachten staat, maar ik zie er tegen op om wat voor reden dan ook (meestal als iets me weinig energie zal geven).
2. Er is iets dat me tegenhoudt, maar wat? Dat weet ik dan nog niet, maar het voelt nog niet goed.
In dit geval gaat het dan om keuzes die ik moet maken, waarbij ik nog niet goed kan bepalen wat het beste is, of ik te weinig kennis heb om een goede beslissing te nemen. Dit zijn meestal de situaties waarbij ratio en gevoel in conflict zijn.
3. Ik heb het nog niet in mijn hoofd hoe ik iets precies ga aanpakken.
Dit komt wel eens voor als ik een module moet programmeren, waarbij ik weet waar het voor dient, maar ik nog niet precies in mijn hoofd heb wat de beste aanpas is, ook al heb ik al functionele ontwerpen gemaakt. Dan weet ik dat ik gewoon weer terug moet naar de ontwerpen, totdat ik het in mijn hoofd heb zitten. Eerder beginnen heeft dan ook geen zin, want dan treuzel ik tijdens het programmeren en dat is helemaal niet productief.
Marcel
Een van de meest bekende gedragskenmerken bij schrijvers is ‘lummelen’, uitstellen, gaan opruimen of afwassen als je eigenlijk gepland heb om aan een boek te beginnen. Dat is gedrag dat bij de omgeving gauw irritatie kan opleveren (je zou toch gaan schrijven?), maar precies zoals Jeroen zegt is dit vaak het moment van reflectie (zal ik nu dit, of dat gaan proberen?)
Ik merk zelf dat het grootste risico zit in het wat Guus het automatisme van het uitstellen noemt: continue dingen verzinnen om maar niet te hoeven beginnen. Maar het proces dat aan het beginnen vooraf gaat, is soms belangrijker dan zomaar te beginnen, zonder helder uitgangspunt.
Jeroen
Ook herkenbaar. Al zou ik het niet altijd “treuzelen” willen noemen, dat heeft een te negatieve bijklank. (Hoog) sensitieve mensen hebben de neiging om alles heel grondig te reflecteren en te observeren om vervolgens aan de slag te gaan. Dat kan vaak overkomen als treuzelen of verlegenheid (in sociale situaties), maar dat is een verkeerd etiket. Voor veel situaties is het namelijk ook zeer verstandig dit te doen. De truc is om deze mensen op taken te zetten of laten aannemen dat dit soort zaken wenselijk en waardevol is.
De vraag is of de persoon dan ook daadwerkelijk met de dingen begint. Zo word het etiket “verlegenheid” vaak ten onrechte gegeven. In sociale situaties is dat namelijk een vermijdingsgedrag. Echter hoeft dat helemaal niet altijd het geval te zijn na de reflectie en observatie. Bij taken is dat hetzelfde. Gaat iemand daadwerkelijk met de taken aan de slag als hij er even bij stil heeft gestaan of ontwijkt hij ze juist? Dat ontwijken kan allerlei oorzaken hebben zoals faalangst.
(Hoog) sensitieve mensen hebben inderdaad sneller de neiging om te piekeren en doemscenario’s voor te stellen. Dat komt omdat zulke mensen een grote verbeeldskracht hebben. Echter weet ik uit eigen ervaring dat wanneer een dergelijk persoon te veel piekert en doemdenkt er vaak meer aan de hand is (vaak negatief) wat andere mensen nog niet door hebben. Dit kan persoonlijk zijn, maar ook op de werkvloer zelf. Het kan dan wel eens lonen om te luisteren naar deze mensen, ondanks dat je denkt dat alles wel goed gaat.
Je artikel raakt veel op het vlak van sensitiviteit in de mens. Dat is prima, maar pas op dat je een oordeel niet te snel klaar hebt, zoals “lummelen”. Dat kan vaak te snel een verkeerd beeld scheppen van de situatie. De vroeg die je eerst moet stellen is waarom iemand niet direct met iets begint. Is het ontwijkend of angstig gedrag of is het juist een bespiegelende en observerende houding. In het geval van het laatste heb je er alleen maar baat bij en zou ik het zeker geen lummelen noemen.
Al met al met de rode draad een herkenbaar artikel. Ik denk dat het geen kwaad kan om meer te schrijven over sensitiviteit. Voor mij was het de grootste lifehack ooit. Ik wil daar dan wel het initiatief voor nemen. (en hopen dat ik niet blijf lummelen :-p)
Kevin-K
Ik herken het… Eén van de dingen die ik in 2009 wil aanpakken!!
tjitske
ach, mijn wens op mijn weblog is niet voor niks “een flierefluitend en lanterfantend 2009”
Doe wat je moet doen maar neem het leven niet te zwaar!!
http://www.tjitskes.web-log.nl
Comments are closed.