Wees eerlijk, eigenlijk is Getting Things Done maar saai en vervelend. Het is niet meer je moeder die je achter de broek zit, maar jezelf. En hoeveel lol beleef je werkelijk aan takenlijstjes, spreadsheets of een opgeruimd bureau? Onwillekeurig dringt zich bij mij de vergelijking op met de PC versus Mac-reclamespotjes van Apple van een tijd geleden, waarbij ‘PC’ serieus, saai en grijs is, en ‘Mac’ al spelend toch z’n werk gedaan schijnt te krijgen. Effectief procrastineren, het lijkt een contradictio in terminis. Maar als je je laat afleiden van je hoofdtaak door andere belangrijke zaken om maar te voorkomen dat je met die hoofdtaak bezig bent, kan je uitstelgedrag juist heel effectief zijn volgens professor John Perry van Stanford. Gisteravond kreeg hij voor zijn essay daarover de Ig Nobelprijs voor de literatuur. Zijn inzichten werpen een heel ander licht op het onder Getting Things Done-goeroe’s zo verguisde uitstelgedrag. Boekenkasten vol zijn er inmiddels geschreven over hoe uitstelgedrag bestreden kan worden, en ook Lifehacking.nl staat vol met tips en trucs tegen procrastinatie. Blijkt volgens Perry dus allemaal nergens voor nodig.