Herken je de volgende situatie? Je installeert nieuwe software of een nieuwe app en je start het voor het eerst op. Dat spannende moment, maakt het de verwachtingen waar? Kan ik er echt mee doen wat ze zeggen? En na de eerste start zoek je naar de settings, instellingen, opties, voorkeuren, preferences of welke naam er aan is gegeven. Maar het menu-item of het icoon herken je in een split-second, zoals je de eerste tonen van je favoriete nummer in een milliseconde kunt thuisbrengen.
Dat menu-item brengt je in een scherm waar je aan de software kunt sleutelen, waar je het eigen maakt. De plek waar je soms in de diepste krochten van de code komt om net die ene aanpassing te doen waarmee je het eigen maakt. Dat kan een sneltoets zijn, een opstart-item, een kleur of het aanpassen van een term. Maar je bent met iets diepers bezig dan waar de software voor is bedoeld. Je bouwt aan de omgeving voor het optimale gebruik van de software. Je bouwt je eigen wereldje. Je bent aan het fiedelen. Tenminste, zo noem ik het. Het klopt niet helemaal want fiedelen is officieel een term die staat voor een manier van vioolspelen. Engelsen noemen het Fiddlyness, wat ik persoonlijk mooier vind klinken. Fiddlyness is een mooie term die op veel lifehackers van toepassing is. Want het definieert voor een deel een lifehacker: De omgeving naar je hand zetten, controle krijgen over de instrumenten waar je mee werkt. Met name todo-apps zijn een rijke bron van tijdverdrijf om deze compleet naar je hand te zetten. Of wat te denken van het herinrichten van je smartphone met de juiste apps in de juiste folder op het juiste scherm. Er zit een evenwicht in het werken met de instrumenten en het werken aan de instrumenten. Hoe werkt dat?
