De wereld waarin wij leven verandert zo snel dat bijna niemand meer kan bouwen op oude zekerheden. Juist nu lijkt het zaak om flexibel met onzekerheid om te gaan. Leuk werk ligt wel degelijk voor het oprapen, zolang je niet teveel vasthoudt aan oude overtuigingen en vastgeroeste verwachtingen. Belangrijker dan wat je precies gedaan hebt, is de vraag wat je werkelijk wilt. Ervaring is als een lamp op je rug die slechts het verleden verlicht. Het nieuwe motto is dan ook ‘verscheur je cv en volg je hart.’
Anderen vervangen hun cv voor ci, een curriculum imaginationis. De traditionele curriculum vitae betekent letterlijk ‘levensloop’, datgene wat je gedaan hebt. 99,9 procent van alle cv’s is een gortdroge opsomming van feiten. Je curriculum imaginationis daarentegen bestaat uit wat je gáát doen, je nog niet geleefde leven, je ambities, je wensen, je dromen. Voor een werkgever minstens zo interessant als wat je gedaan hebt, omdat een ci laat zien waar je naartoe wilt. Je ci is de magneet van je toekomst.
tallguy
je cv weg gooien is niet slim en trouwens een “CI” bestaat al in de variant POP ( Persoonlijk Ontwikkelings Plan)
xinc
Als freelancer is een bedrijf echt niet geinteresseerd wat ik nu wil in de toekomst. Ik kom voor een bepaalde opdracht en willen ze kunnen zien of de freelancer (contractor) de ervaring bezit.
Dus weggooien is een beetje te dom voor woorden.
Xinc
Nietsje
@Bertil
Nah….
‘Zinvol werk ligt voor het oprapen’
Als we nou het aten we het woord ‘zinvol’ definitief schrappen en voortaan ‘leuk’ gebruiken, dan krijg alles wat meer kleur.
Gebruiken we het woord ‘zinvol’ alleen nog voor abstracties als ‘het bestaan’.
Bertil Lie Kwie
‘Leuk werk ligt wel degelijk voor het oprapen…’
Als we nou het woord ‘leuk’ eens defintief schrappen en voortaan ‘zinvol’ gebruiken, krijgt alles wat meer betekenis.
Gebruiken we het woord ‘leuk’ alleen nog voor hobby’s.
Roel Willems
@ Nietsje: helemaal mee eens, vooral je toevoeging “en kunnen” is uiteraard erg belangrijk. Of indien je iets nog niet kan.. hoe je denkt de benodigde competenties eigen te maken.
Nietsje
Uitstekend idee.
Mensen moeten we werven op uitdagingen die ze willen en kunnen, niet op wat ze al gedaan hebben.
Luc
Natuurlijk is dit idee al zo oud als maar kan zijn, maar de insteek om dat in de vorm van een CV te maken ben ik niet eerder tegengekomen. Het zal de gemiddelde werkzoekende aanspreken. Of een werkgever er op zit te wachten betwijfel ik, maar voor jezelf zal een CI zeker richtingen focus geven. In een andere vorm staat hetzelfde idee in mijn boek “werkplezier” dat in april 2008 uitkomt bij uitgeverij Thema. Kijk anders ook op http://www.plezieropjewerk.nl.
Ruben
Wat een hoop reacties op dit artikel! Ook ik ben het er roerend mee eens. Hopelijk pakt het bedrijfsleven dit ook eens een keer op. Die oeroude sollicitatieprocedures vol verplichte nummertjes zorgen ervoor dat iedereen het op de ouderwetse manier blijft doen.
Ria
Kijk op http://ci.rvu.nl om een curriculum illusione met je eigen levensfilmpje te maken.
Erik
Super inspirerend. Ben hier momenteel erg mee bezig. Als extra bron van inspiratie kan ik nog A Whole New Brain van Daniel Pink aanbevelen. Echt een geweldig boek over de opkomst van de ‘right-brainer’. Thema’s die hierbij een belangrijke rol spelen zijn Design, Story, Empathy, Symphony, Play en Meaning. Vooral dat laatste, zingeving, wordt meer en meer belangrijk. Zeker in onze wereld van overvloed, waarin blijkt dat zaken als meer geld verdienen niet tot ultieme voldoening leiden…
Ik ben zelf aan het worstelen (met mezelf ;-)) om ook als zelfstandige te gaan beginnen…
Abdul-Rahman Advany
oei oei oei… pop (persoonlijk opleidingsprofiel) is zo korte termijn en onvrijwillig dat het alle betekenis verliest. Het is het verschil tussen uit passie nadenken wat je “echt” wilt gaan doen/bereiken en een activiteit zingevend maken door te kijken hoe het past in je doelstelling voor cariere. Dat laatste is volgens mij ook POP en het eerste meer CI.
DNA
nou, dit bestaat echt al zo lang.
Op school moeten we CV maken en een POP.
zelfde principe…
Mart
C.I. is uit mijn hart gegrepen. het betekent wel dat je hiermee een onderscheid maakt tussen gezond opportunisme en gezond realisme, je kunt m.i. van de gezonde realisten niet het benodigde inlevingsvermogen en een wijs begrip verwachten van hetgeen de de opportunisten `brengen` en zich voornemen.
Ronald Wielink
Ik ben het eens met Petra. Voor veel functies in het “normale” bedrijfsleven is een CV nog steeds een prima handvat om de geschiktheid van een kandidaat te voorspellen. In dit klassieke sollicatiemodel leent een een begeleidende brief zich prima voor motivatie van een sollicatiatie.
Overigens is het in het Anglosaksische deel vande wereld al jaren usance om ook uitgebreid op je ambities in te gaan op je CV.
Petra Broyl
Redelijk onzinnig, de weg die je wilt gaan, je dromen en ambities zijn zeker van belang. Maar wanneer ik wil bepalen of iemand geschikt is (dwz geschikt genoeg is om uit te nodigen voor een gesprek) wil ik niet alleen weten wat iemand in de toekomst wil. Ik wil ook weten wat iemand gedaan heeft. Taken en functies die in het verleden zijn vervuld geven uiteraard maar een beperkt beeld weer, maar kunnen wel plaatsen of iemand een potentiële kandidaat is.
Vergeet niet dat de wereld voor 70% van de functies helemaal niet zo snel veranderd dat een cv niet meer bruikbaar is.
Bas van de Haterd
Frank Meeuwsen vroeg me ook hier eens naar te kijken, als ‘professioneel bemoeial’. Moet zeggen dat ik denk dat het iets te radicaal is. Of eigenlijk, veel te.
Punt is dat je met twee werelden zit. Die van jou als persoon, die van het bedrijf als organisatie die iets met je wil. Daar moet je een goede balans tussen vinden. En daar heeft je verleden zeker wel impact op, maar ook niet alles.
Neem mijzelf als voorbeeld. Ik had weinig tot niets met recruitment gedaan, ben nooit recruiter geweest, heb nooit bij een bureau gezeten. Maar toch vanuit mijn nieuwe media kennis en mijn interesse gebied in mensen ben ik hierover gaan bloggen (eerst HRlog, nu recruitmentmatters) lezingen over gaan geven en nu ben ik ‘expert’ volgens genoeg mensen om er mijn eigen bedrijf van te runnen.
Aan de andere kant, historie speelt ook vaak wel een rol. Ongeveer 50% denk ik, ambitie en interesse de andere 50%. Of misschien nog wel meer, afhankelijk van de persoon.
En een goede CV zou ook altijd het doel en de ambitie van iemand moeten aangeven in mijn optiek. Over 3 jaar hoop ik…. Mijn interesse ligt in…. en ik wil me ontwikkelen op het gebied van ….
Overigens denk ik dat je je echte dromen alleen kan waarmaken indien je voor jezelf begint, ook al is het klein. Zoals Martijn Aslander recent in een interview over lifehacking en HR al aangaf, begin een dag voor jezelf en te doen waar je echt energie van krijgt, als je daar geld mee verdient maak je er twee van en voor je het weet ben je ZZP’er 🙂
Bart
Verscheuren lijkt me in veel gevallen wat radicaal. Je historie kan een goed beeld van je vaardigheden geven.
Maar in je brief (mail) is het inderdaad niet gek om aan te geven waar je heen wilt (en wellicht waarom). Goede tip.
Abdul-Rahman Advany
Een kaart van wat ik wil gaan doen en waar ik van droom maak ik voor mezelf al, maar had nog niet gedacht om dat openbaar aan anderen te maken 🙂 misschien een goed idee.
Heb wel op een andere manier mijn droom gevolgd door te beseffen dat ik niet pas in 99.99% van de bedrijven en culturen, en heb dat in woorden gebracht op de volgende pagina http://blog.socialbytes.com/want-to-offer-me-a-job/. Niet dat ik nu zit te springen om een baan, veel te veel andere leuke dingen te doen.
Robbert Zoon
Als schrijver van deze blog, spreekt dit artikel mij persoonlijk ook erg aan. Ik volg met http://www.zinfo.nl als een paar jaar mijn droom. Met ups en downs en ik probeer ieder geval het motto vast te houden: ‘de reis is belangrijker dan het einddoel’
Groet, Robbert
Nadav Vissel
Wat een mooi artikel! Ik ben het er helemaal mee eens. Sinds dit jaar heb ik dat tot mijn levensmotto gemaakt. Ik heb als experiment besloten dat ik mijn verloren jeugddromen ga volgen en dat doen wat echt bij me past. Man! Dat is nog niet zo eenvoudig. Je komt zoveel tegen. Ik heb dankzij het boekje de creatiespiraal van Marinus Knoope, een goed beeld van hoe je het moet doen. Dat zou je eens moeten lezen, want dat sluit precies aan bij wat je hier schrijft. (Of gewoon op zijn website rondstruinen: http://www.decreatiespiraal.nl)
Ik heb als experiment besloten dat volledig door te voeren in mijn leven en kijken wat er dan gebeurt. Of ik werkelijk mijn wensen verwezenlijk. Heel boeiend. Ambitieus als ik ben, maak ik er meteen een documentaire van (wat een heeeeel nieuwe wereld is om te ontdekken).
Waar het uiteindelijk allemaal om draait (volgens mij) is tijd en geld. Indekken van risico. Als een werkgever iemand inhuurt zonder ervaring, kost hem/haar dat tijd en geld. Tijd om in te werken en van alles te leren, geld omdat de productie in het begin laag is. Ik heb een tijd als consultant gewerkt en als coach voor werkzoekenden. Daar kwam je dat steeds tegen. Ze zien je het werk wel doen, maar ze zijn bang dat je je eigen salaris niet terugverdient.
Reden volgens mij dat zoveel mensen zelfstandige worden.
In onze maatschappij (om het maar even breed te trekken;-) wordt je eerder betaald dat te doen wat je niet wilt (boekhouder worden of iets dergelijks) door je er extra voor te betalen.
Zou het niet veel mooier zijn als we het best betaald worden om te doen wat we echt leuk vinden? Of is dat een beetje wereldvreemd?
bjurn
Het verscheuren is idd vrij rigoureus maar ik denk wel dat de ’traditionele’ CV niet meer bestaat. Of iig niet meer zou moeten bestaan. Solliciteren in combinatie met een brief is al bijna ‘not done’.
Het is meer 1 document met je ‘motivatie’ oftewel de richting die jij uit wenst te gaan (bestemming) aangevuld met je ‘ervaring’ (vertrekpunt) en de organisatie waar je solliciteert is de route (reis). Vroeger was de organisatie de bestemming maar dat is natuurlijk al jaren niet meer zo.
Ik zie mijn CV dan ook als één reisdocument, in sommige gevallen aangepast aan de organisatie waar ik een tripje naar toe wens te maken. Maar belangrijkste is dat het alles in één is. Geen sollicitatiebrieven meer maar één document waar alles in staat.
Conclusie: ik ben langzaam mijn CV aan het ‘verscheuren’ maar dan op een iets andere manier dan beschreven in dit artikel.
Robbie Veldwijk
Zit deels wel een kern van waarheid in, maar toch willen veel bedrijven toch nog je verleden zien, en wordt er ook teveel gekozen voor mensen met veel ervaring.
Comments are closed.