Vandaag zijn we zoals gezegd op het congres ter ere van het 15-jarig bestaan van internetprovider XS4all. Op “Technology – Fear it? Fix it!” zijn veel lezingen, workshops en debatten over de mogelijkheden van computertechnologie en hacking. In de ochtend zagen we een lezing van Karin Spaink en Cordula Rooijendijk over de geschiedenis van hackers in Nederland en het grote hackersdebat.
Hackers zijn lief
Dat was de conclusie na de ochtendpresentatie van Karin Spaink en Cordula Rooijendijk. Hackers zijn lief en nuttig. Zonder hackers zou er geen wifi zijn, geen bluetooth, een veel commerciëler publiek internet dan we nu kennen, geen timesharing op computers.
Karin Spaink is erg duidelijk in haar verhaal. Hackers zijn helemaal niet zo eng en crimineel als de media doet geloven. De foto’s die tijdens de presentatie worden getoond laten ook vooral de gezellige bijeenkomsten en feesten zien die soms dagen duurden. Foto’s van bruiloften en een grappige foto op Hacking in Progress waar een agent en hacker gebroederlijk samen op de foto staan. Natuurlijk blijft ook de geschiedenis van Hacktic niet onbesproken.
De lezing van Karin is zoals ze zelf zegt “het eerste publieke voorproefje van mijn geschiedenisboek dat in 2010 zal verschijnen. (Tweeduizendtien, dat klinkt enorm ver weg, maar over anderhalf jaar moet het boek af zijn.) Een lezing met veel plaatjes en smakelijke anekdotes. (Ik heb ‘m bijna af.)”
Volgens Karin is innovatie niet te reguleren, organiseren en subsidiëren. Je kunt wel een klimaat scheppen waarin je met coulance en gedoogbeleid innovatie plaats kan vinden.
Het grote Hackersdebat
Onder leiding van Brenno de Winter debatteren Melanie Rieback (VU Amsterdam), Arda Gerkens (Tweede Kamer, SP) en Arno Reuser (MIVD) over hackers; zijn het vervelende bemoeials die alles stukmaken, of kritische burgers met verstand van zaken?
Traditioneel was de hacker een technisch kundig, betrokken persoon, die technologie begrijpt en het op vaak nieuwe manier weet te gebruiken. Inmiddels blijken ook managers en politici prima in staat hun eigen doelen voor technologie te vinden en ze op een voetstuk te plaatsen waar ze eigenlijk niet thuis horen. De term hacker is aan erosie onderhevig en is de laatste vijftien jaar steeds meer synoniem voor crimineel geworden. Wie is nou de boef, de nerd of de stropdas?
De drie sprekers beginnen met het vertellen over hun grootste hack ooit. Eigenlijk is alleen Melanie de echte hacker in het gezelschap, met haar verhaal over het aanpassen van een RFID chip die de database waarmee hij verbindt, kan injecteren met een virus. Daarna zal elke RFID-chip die een verbinding maakt met die centrale database het virus in zich krijgen. Op die manier kon heel snel en effectief een virus worden verspreid zonder tussenkomst van computers, floppies en USB-sticks.
Alle sprekers zijn het erover eens dat er grote definitieproblemen zijn over wat een hacker is. Over het algemeen vindt men een hacker iemand die nieuwsgierig is, iemand die dingen wil bereiken door slim na te denken. Hacken is niet alleen technologie, vindt Melanie. Volgens haar is Lifehacking ook een manier van hacken, maar op een positieve manier. Maar ook de jarenlange traditie van de MIT hacks zijn een goed voorbeeld hoe je op een positieve en leuke manier met de term hacking om kunt gaan.
Daarna wordt uitvoerig gepraat over de problemen die de overheid heeft met technologie. Het debacle met de stemcomputers die niet foutloos bleken te zijn (“Geen hack”, vindt Arno, “maar eerder een controle of het apparaat goed werkte. Nee dus.”) en de problemen met de OV Chipkaart. Melanie: “Hoe is het mogelijk dat een systeem van 3 miljard euro is gekraakt door master en bachelor studenten binnen 1 maand? Hoe kan dit? Hoe kan het dat er geen goede security audit is geweest op zo’n kritisch nationaal systeem? Hoe is dat mogelijk? Het punt is dat als hackers het niet doen, de criminelen het wel gaan doen, met alle gevolgen van dien. Hoe eerder de maatschappij en de overheid hackers inschakelt om problemen op te sporen en te identificeren, hoe minder kans op fiasco’s en problemen in de toekomst.”
Natuurlijk blijft het Electronisch Patienten Dossier ook niet onbesproken. Arda Gerkens van de SP is er duidelijk in: “Volgende week is het debat, maar wat we ook in gaan brengen, alle partijen willen het doordrukken. Ongeacht de problemen die zich voor gaan doen, de partijen moeten en zullen het doordrukken.” Een opvallende constatering was trouwens dat de helft van de aanwezigen zich al had uitgeschreven uit het EPD. Wil je meer weten over het EPD, kijk dan ook eens bij Sargasso.
(Foto: Anne Helmond en Lex van Buuren)
