Ik zit achterin de zaal te kijken naar Jeroen Busscher, die mijn collega Marleen Kruyswijk ondervraagt over het Getting Things Done schema. Eén van punten in dat schema is het weggooien van dingen. Waarop Jeroen vraagt: “Waarom is dat zo moeilijk, dat weggooien?”.
Ik weet er nu drie. Wie noemt er nog een paar als commentaar op deze post?
Weggooien is zo definitief. Als je allemaal papieren op je bureau hebt liggen weet je heus wel dat je een bepaald percentage van die papieren nooit meer gaat zien. Laat staan dat je er wat mee gaat doen. Maar zodra je de beslissing neemt om het weg te gooien, kun je niet meer terug. Dat is nogal een hobbel. Vooral voor perfectionisten, twijfelkonten en angsthazen. (Een tussen-prullenbak is dan een idee. Zet gewoon een aparte doos neer voor twijfel-weggooien. Na drie maanden kun je die alsnog leegkieperen in de echte vuilnis.)
Weggooien kost tijd. Als je de stapel papier op je bureau door moet werken om te kijken wat je weg kunt gooien kost dat domweg tijd. Wat helpt is om die weggooi-beslissing zo snel mogelijk te nemen nadat iets je leven binnenkomt. Als je een brochure meteen weggooit en ‘m niet eerst op je tafel legt is het maar vast gedaan.
Weggooien is emotioneel. Hoe vaak heb je niet dat je dingen hebt liggen waar je ooit nog eens wat mee wilt doen. Of waarvan je vindt dat je er eigenlijk nog eens wat mee zou moeten doen. Of dat je dat aan jezelf of iemand anders verplicht bent. En zolang je blijft twijfelen blijft het gewoon liggen.
Patrick Tingen
Omdat ik nogal eens gedetacheerd of intern verhuisd word, heb ik al afgeleerd veel te verzamelen. Alles wat ik verzamel moet ik weer meezeulen naar een nieuwe plek. Ik probeer alle belangrijke dingen digitaal te krijgen en dan verdwijnt het in een map op mijn harde schijf. Dat weegt niks en is wel weer op te zoeken. Makkelijk! Alles bij de hand en het verhuist ook nog eens hééél erg gemakkelijk, met alleen een laptop, een toetsenbord en monitor.
jj1
Een goed alternatief voor die mappen is inscannen en het papier weggooien… HD ruimte kost niks meer, dus je hebt het gevoel het nog te hebben, maar het ligt nooit meer in de weg. Inderdaad doe ik dat ook in directories per jaar.
Als je ze goed ’tagt’ kun je ze ook zeer makkelijk weer vinden, mocht het toch nodig zijn.
Ik gebruik ‘Evernote’ daarvoor. Waardoor je ook nog eens je complete archief altijd bij je hebt, al is het met een willekeurige internet pc of je iphone.
Hans
Een alternatief voor de tussen-prullebak zijn ’termijnmappen’. Bijvoorbeeld een (hang)map per kwartaal. Daarin doe je alle papieren waarvan je niet zeker weet of je ze nog een keer nodig hebt. Alles wat volgend jaar nog in die kwartaalmap zit (en dus niet gebruikt is) kan dan weg.
Dit is vooral handig bij jaarlijks terugkerende processen, zoals begroting, jaarverantwoording e.d.
Uiteraard kan dit ook met maandmappen.
Robin
Weggooien is zonde. De halve maatschappij hangt al aan elkaar van weggooien. Maar dan is verkopen op E-bay of marktplaats net weer even te veel werk en blijft het dus liggen. Dus bezint eer ge begint 🙂 Hoef je ook niets weg te gooien
Eva van Herel
Angst! Want misschien heb ik dit later nog nodig… (hoofd vult alvast 101 mogelijkheden in)
En als je het nog nodig zou kunnen hebben moet je het wel bewaren toch?
Is wel gerelateerd aan je eerste punt van is zo definitief, maar voelt toch anders. hoewel je daar ook angsthazen noemt 🙂
Theo
Weggooien gaat mij juist makkelijk af, ik ben zeer opruimerig te noemen… soms tot in het extreme. Iets waarvan ik bij het ontvangen al weet dat ik er daarna niets nuttigs meer mee doe gaat vaak direct bij het vuil of geef ik aan een ander. Een Senseo apparaat of frituurpan die al 6 maanden niet gebruikt is en heel veel geld heeft gekost… weg er mee, bij het vuil of naar een vijwilligersorganisatie er mee. Och jee, nu wil ik ineens weer frieten bakken, dan haal ik wel een nieuwe frituurpan die na verloop van tijd weer de deur uit zal gaan.
Iets er in, dan ook iets er uit.
I travel light
Giel
Weggooien kost moeite, is geen leuk werk.
Makkelijker dan beslissen of je iets wilt weggooien of archiveren is het op een stapel op je bureau leggen onder het mom “dat komt later wel”. Die stapel uitzoeken is vervolgens saai werk, liever besteed je je tijd aan dat ene leuke project.
Jacco
Op het moment dat je iets, of liever gezegd veel van iets, gaat weggooien, wordt je je bewust van de hoeveelheid rommel die je meezeult. In je hoofd, op je bureau, in je huis. Da’s confronterend en dus niet leuk. En omdat je steeds maar blijft bewaren, wordt het een gewoonte die lastig is af te leren. Waarom, omdat je eerst door een poosje confrontatie heen moet voor je gewend bent aan het weggooien. Pas daarna kun je gaan genieten van je opgeruimde hoofd, bureau en huis.
Comments are closed.