Een gastbijdrage van: Taco Jan Osinga.
We hebben heel veel met kabels te maken, die we regelmatig oprollen. Veel mensen doen dat door de kabel om hun arm heen rollen en vouwen daarna een uiteinde er om het midden heen. De kans op kabelbreuk is dan redelijk groot. Zeker in de muziekwereld doe je dit met grote regelmaat. Vanuit die wereld heb ik ook een handige truuk geleerd om je kabels goed op te rollen, zodat je het minste kans op kabelbreuk hebt.
Ik merk regelmatig dat veel mensen deze manier nog niet kennen, dus vandaar er maar een blogpost over schrijven. Alhoewel schrijven, dat blijkt nog knap lastig, maar met foto’s erbij moet het lukken.
Een beter manier is om de uiteinden van de kabel te pakken en bij elkaar te brengen. Je vouwt het als het ware op. Dit herhaal je tot de kabel kort genoeg is en dan leg je een knop in het geheel. Op deze manier is de kabel nooit echt gevouwen.
Bij (telefoon)adapters en mijn muis rol ik de kabel wel voorzichtig om het apparaat heen, maar probeer scherpe “bochten” altijd te voorkomen.
Pim
Dankjewel voor dit artikel over kabels oprollen. Je hebt gelijk dat er handige trucs zijn. Het losjes dubbelvouwen heb ik van mijn moeder geleerd. Hartstikke handig, maakt het leven makkelijker.
Gerard
Ik woon op en vaar met een nu 114 jaar oude zeilklipper. Omdat ik dat niet alleen kan, vaar ik steeds met verschillende mensen als matin. Die leer ik steeds hoe je lijnsparend met lijnen omgaat. De meeste lijnen zijn recht(om) geslagen. Leg het begin op de grond of houd dat in je hand en maak rechtsom cirkels waarbij je bij elke slag de lijn iets rechtsom draait zodat elke slag netjes naast de volgende komt (te hangen). Eenmaal geleerd, doe je dat vervolgens automatisch met alles (incl. tuinslang) wat opgerold moet worden.
NesCio
Zelf gebruik ik in mijn P.A. bedrijf ook deze methode het meest en heb bijna nooit
kabelbreuken. Het is idd en goede methode voor soepele (dure) kabels.
Erg stugge (400 Volt) kabels laat zich het best ‘achten’.
Oprollen en een klittenbandje gebruiken doe ik ook, maar ik rol dan de
10 en 15 mtr. signaalkabels op in rondingen van max. 40 cm.
Waarom? Omdat dit de grootte is van de kisten in m’n kabelflightcases.
iig is de beschreven methode mega veel beter dan oprollen om je arm,
doe dat maar met je tuinslang!
M.b.t. de laatste regel van het stuk waar staat dat je een knop in je kabel
moet leggen, zie ik op de foto wel het juiste: een halve steek.
Blijf schrijven mensen, we leren veel van elkaar, tnx!
Jelle
Leuke methode, maar bij een 20 meter multi kabel een beetje lastig uit te voeren.
Volgende methode is de beste:
Pak het uiteinde vast met je linker hand, schuif naar rechts met je rechterhand (ongeveer een meter), en laat het draad als het ware zelf rollen in je linkerhand (dus dan krijg je slagen van een meter). Geen kabelbreuk, goed opgerold, en nog snel ook.
Hans
Dit is inderdaad de juiste wijze van opvouwen van kabels onder muzikanten, voorkomt kabelbreuk. Je moet het uiteraard alleen doen bij LOSGEKOPPELDE kabels (laatste reactie)!
EJay
Jaaaahhhh,
Oprollen bij gebruikt van 230 kabels.
Leuk die magnetische velden 😛
Hitte ontwikkeling, storing op geluid :D:D:D
Blanka
Juist bij gebruik wil je van overtollige meters af. Opslaan is maar een klein probleem en aangezien dat sporadisch gebeurt is de methode waarmee het product ooit verpakt was prima.
Bij gebruik is oprollen echter uit de boze, zeker bij 220. Je maakt namelijk onnodig spoelen, die allerlei rare bij-effecten kunnen opleveren.
EJay
Juist mensen,
Grote lussen bij het soepel oprollen.
Zoals “methode 2” hierboven beschrijft.
Niet alleen in de professionele geluidswereld, maar ook in de professionele lichtwereld DE methode.
Meestal gaan kabels niet verder dan 25 meter als ze los zijn.
Pak een stekker uiteinde in de linker hand.
Leg je rechterhand losjes om het snoer.
Strek je armen links en rechts van je lichaam (ong. 1 meter)
Houd met je rechter hand het snoer vast en breng je handen weer bij elkaar. Tegelijkertijd maak je met je rechter hand een boogje naar je linkerhand toe zodat het snoer zonder achtjes rolt.
Herhaal dit tot het snoer op is 😉
Word je kabel te dik? ( > 35mm2 ) (krachtstroom)
Dan leg je op de grond netjes lussen.
WBE
Mensen,
ik werk ook veel met lange (audio/microfoon) kabels. Ik heb (lege) kabelhaspels gekocht, en per haspel een label erop geplakt wat voor type kabels het zijn (XLRm-XLRf of XLR-RCA etc). Ideaal en je beschadigt de kabels niet, en erg gemakkelijk met opruimen.
uwkabelopmaat.nl
EDIT: de 11mm maximale buigradius in mijn eerste reply had centimeters moeten zijn. Met andere woorden: een ‘bocht’ kleiner dan 11 centimeter kan en/of zal kabelbreuk tot gevolg hebben.
Deze specificatie is per kabel / fabrikant anders, vuistregel is 15 x doorsnee.
In mijn reken voorbeeld: 15 x 7mm = 105mm = +/- 11 centimeter
uwkabelopmaat.nl
@Taco Jan Osinga: Deze kabel techniek komt inderdaad veel voor! Lees een aantal gitaarforums, sommige muzikanten doen slechts 3 tot 6 maanden met een kabel… Ik denk dat het komt omdat de meeste musici geen besef hebben van de anatomie van een kabel, eventueel van slechte kwaliteit (hoeft niet, vaak wel).
Daarnaast lonkt de toog toch echt behoorlijk na 2 of 3 sets, kabelzorgen hebben deze (vaak) mannen eventjes niet meer in het vizier.
note: ik kom ook muzikanten tegen die deze (Russische Roulette)methode jaren lang gebruiken zonder problemen, al zie ik toch te vaak het tegenovergestelde!
Je andere vraag klopt inderdaad. Er zijn 2 manieren om dit tegen te gaan of op te lossen;
1. de methode die tuinder hierboven beschrijft (onderlangs/bovenlangs)
voordeel: kabel rolt snel en netjes op
nadeel: bij uitrollen ontstaan vaak knopen, het uitrollen vergt een speciale techniek. Je moet de kabel weer ‘afrollen’ (volgen) om deze zonder knopen uit elkaar te krijgen. (het verschil tussen methode 1 en 2 is bijna niet te zien, dus rol je verkeerd af, zit je met de gebakken peren)
2. deze methode vergt wat oefening, je rolt de kabel mee tussen je vingers, je ziet dan verderop dat de kabel steeds meer slagen krijgt. Bij korte kabels is dit geen probleem. Bij langere lengte’s zullen er te veel slagen in de kabel komen ( + 15mtr), welke je eventueel kunt opheffen door de kabelbundel in de tegenovergestelde richting te draaien.
voordeel: knopen komen zelden voor, kabel rolt zonder problemen af
nadeel: roltechniek moet je onder de knie hebben + bij lange lengte’s kun je teveel slagen krijgen
Al met al heeft methode 2 onze voorkeur (is dit preken voor eigen parochie?). De kabel heeft de minste stress, minste knopen, makkelijkst weer afrollen….
Zelf vindt ik het prettig de lussen ongeveer één meter lang te maken, je maakt minder as-wentelingen = minder draaiingen, en je bent eerder klaar!
Wordt het al tijd voor een demo-filmpje / foto serie? 🙂
Danferno
Zo vouwen wij altijd springtouwen op…
Taco Jan Osinga
@uwkabelopmaat.nl, gezien je eigenaar/medewerker van een kabelwinkel bent, ga ik er van uit dat jij het beste weet wat goed is voor een kabel en dat de beschreven manier dus niet de beste is.
Wat zou dat de reden zijn dat het in de muziekwereld zo veel gebruikt wordt? Ik kom deze manier op bij de meeste muzikanten tegen. Heeft dat dan te maken dat je de kabel snel oprolt (je hebt veel kabels op te ruimen na een optreden)? Of dat de kabel niet snel uit de knopt komt?
Nog wel een vraag over de oproltechniek. Als je één cirkel maakt, heb je dan niet dat je dus ook de kabel 1x om zijn as draait (dus in de lengterichting)?
uwkabelopmaat.nl
Ik kan me niet helemaal vinden in deze techniek. Deze heeft namelijk een aantal nadelen:
1. De buig radius van de kabel wordt overschreden, bij een dikte van 7mm is dit +/- 11mm. Dit heeft kabelbreuk als gevolg. Op zich wordt dit door de kabelroltechniek nu niet overschreden, echter zal bij transport (lees: gitaarhoes / overvolle koffer) de lussen worden geplet.
2. De kabel ligt over het podium als een rups die op de vlucht is. De kabel zal na verloop van tijd niet meer recht te krijgen zijn.
Beter zou zijn om de kabel ‘gewoon’ te rollen, zoals je inderdaad veel technici ziet doen. Forceer de kabel niet bij het oprollen en voorkom ‘achtjes’, deze veroorzaken knopen bij het uitrollen.
Vanwege de maximale buigradius zou ik niet adviseren er een knoop in te leggen om de kabel te bundelen, lekker een klittenbandje gebruiken!
tuinder
Je kunt de vorige methode vergelijken met het maken van een aantal “mastworpen” (knopenterm) op/achter elkaar, zonder dat de knoop om een paal zit.
tuinder
Ik heb heel vaak antennekabels moeten rollen (tot 60m) en een goede manier is om bijvoorbeeld 1 slag van binnen naar buiten te rollen en daarna 1 slag van buiten naar binnen te rollen (in dezelfde richting), de zgn omslag. Hiermee voorkom je “slagen” (onmogelijke gedraaide lussen) in je kabel die je er moeilijk meer uit krijgt.
Nadeel alleen is dat de rol niet los te rollen is door aan het uiteinde te trekken maar netjes slag voor slag eraf moet halen.
Martijn Engler
Jeeh, klinkt als een tip voor mij dit. Afgelopen jaar al heel wat versleten…
Niels: krijg je zo niet *juist* kabelbreuk?
N. Rikken
@JJzD
Je hebt helemaal gelijk, als je soepele kwaliteitskabels hebt kun je het beste oprollen, maar dan wel door de slag in de kabel te vinden. Ook bij zeiltouw moet je goed op de slag in het touw letten.
De breuken ontstaan in kabels doordat mensen de kabel forceren in een bepaalde positie, terwijl je juist de kabel moet volgen en eigenlijk de kabel zichzelf moet laten oprollen.
Niels Bom
Dit is echt een hele goeie manier om koptelefoon draad goed te houden.
JJzD
Helaas zijn de beide uiteinden nog steeds kwetsbaar omdat daar nog steeds bochten zitten.
Ik houd het maar gewoon bij geluidstechnisch oprollen, maar dat is in het echt al moeilijk uit te leggen ;).
Vraag het maar eens als je een zeiler of een techneut tegenkomt, die laat het je wel zien.
Matthijs Roumen
Handig!
Het is even een weetje wat heel veel kabelbreuk kan voorkomen. Het is zo enorm zonde als een koptelefoonkabel vroegtijdig kapot gaat door slordige omgang met de kabel …
Comments are closed.