Kritiek of een aanval van iemand vindt (bijna) niemand leuk. Eerste reactie is dan meestal ook om de ander geen gelijk te geven, je te verdedigen of ook in de aanval te gaan. Een manier om -op z’n minst voor jezelf- meteen de angel uit de kwestie te halen is door te denken: Misschien heeft hij gelijk.
Ja, maar…
Waarschijnlijk zal je wel even wat weerstand voelen om hier voor open te staan, maar je hebt er eigenlijk niks mee te verliezen. Zelfs als je, na er over nagedacht te hebben, concludeert dat de ander geen gelijk heeft heb je jezelf een plezier gedaan: je hebt jezelf de kans gegeven te groeien van de situatie die zich voordeed, je bent niet in een strijd verwikkeld geraakt en als de ander wél gelijk zou hebben dan kan je dit voor jezelf toegeven en hoef je jezelf geen leugens te vertellen. En mocht die ander gelijk hebben, laat diegene dit dan, als het even kan, ook weten.
In het moment zelf lijkt het misschien geen goed idee, alsof je een nederlaag zult lijden of ‘dat de ander wint’ (en wie wil dat nou?), maar mijn ervaring is dat het een heel krachtig gevoel geeft deze reactie in je repetoire te hebben.
Als ik me het juist herinner heb ik deze hack uit How To Win Friends and Influence People. Een klassieker voor de Persoonlijke Ontwikkeling-lifehacker onder ons 🙂
Hoe ga jij (bewust) om met kritiek, verwijten en opmerkingen over jouw persoontje die je niet meteen leuk vindt om te horen?
About Author
Stef van Wijk
Goh, interessante visie. Nu de praktijk nog.
Justien
Annedien, dank je voor deze tekst en tip. Vind het zelf best lastig om te gaan met kritiek of niet begrijpen van anderen, en dit simpele zinnentje (en tot 3 tellen) halen de angel er inderdaad uit.
Naast dat ik er persoonlijk wel weg mee kan vind ik het onderwerp ook reuze interresant voor verdere overdenking, want het lijkt erop dat, nu we meer delen, ook beter om moeten leren gaan met (opbouwende) kritiek.
Eveline
Even naar boven scrollen…
Volgens mij was de issue hier ‘omgaan met kritiek op jou als persoon’ en niet om bepaalde al dan niet extreme stellingen. Zo gauw plaatsen we een open blik op ons innerlijk dus alweer buiten onszelf…
Kaj
Ik zeg ook niet dat je extremiteiten uit de weg moet gaan, maar als je iets zegt zoals in het artikel dan kan je dat altijd onderuit halen met extremen. Daarom heeft het noemen van extremen weinig nut. Want daardoor haal je altijd alles onderuit. Zelfs de beste stelling.
We praten langs elkaar heen. Jij bedoelt wat anders dan ik.
renzo
het komt ertoch allemaa;l op neer: wat ze in iran doen met homo’s (doden), dat negeren we lekker .
Ik zie nog steeds niet in waarom extremen niet kunnen. er gebeuren extreme dingen in de wereld. maar als je je daarvoor afsluit en alleen met je eigen vierkante metertje gaat bezighouden, ja dan kun je wel denken misschien heeft die ander gelijk’
Onno
Ik denk dat het toch een beetje in je persoonlijkheid zit hoe je reageert. Dat kan je wel iets aanpassen, maar het is moeilijk, zo niet ondoenlijk om dat helemaal om te slaan en dat hoeft ook niet. Het zou natuurlijk wel weer een beetje saai wordne als iedereen eerst overal eens goed over na ging denken. bovendien was je ook wat creativiteit weg als je eerst overal over gaat nadenken. Toch geld dit vooral bij het krijgen van kritiek/feedback. De hele korte lontjes campagne van Sire ging hier natuurlijkook over. Het zal een boel onduidelijkheid met als gevolg interpretatie en dus grote kans op misinterpretatie, wellciht zelfs geweld, schelen als men bij het horen van kritiek eens dacht hoe het nu komt dat de ander het zo anders ziet. Daarbij zijn er nu eenmaal extremen, die extremen moet je niet uit de weg gaan, maar die staan hier ook niet echt ter discussie. het gaat juist om die paar procent afwijking en hoe je daarop reageert. Als ik in mijn snelle leasebak een vrachtwagen tegenkom die aan het inhalen is terwijl ik haast heb dan ben ik geirriteerd, ik kan dan gaan flitsen, toeteren en mijn middelvinger opsteken of ik kan denken. ja voor die chauffeur ook naadje dat hij niet harder kan. uiteindelijk gaat het om dit soort kleine dingen en hoe we daarmee omgaan.
wat mij betreft kan dit soort info niet vaak genoeg uitgedragen worden. probleem is echter vaak dat mensen op dit soort fora al iets van dat fatsoen hebben en die niet zozeer in de doelgroep horen, maar je moet ergens beginnen.
renzo
waarom mogen extreme voorbeelden niet? In het leven gebeuren extreme dingen. Het is o zo makkelik in je eigen kringetje bij meningsverschillen van een paar procent te denken ‘misschien heeft hij wel gelijk’
er zijn nu eenmaal extremiteiten in de wereld.
toni
Teveel relativisme heeft ook zijn nadelen. Als je de discussie aan gaat met ‘ja maar’ en misschien met goede tegenargumenten komen. Kun je daarna de voor- en tegen argumenten op een rijtje zetten. De verschillende kanten van de zaak zien. En misschien met veel betere en stevigere oplossingen komen dan wanneer je direct toegeeft. Een stevige discussie is niet hetzelfde als ruzie, of jezelf bij voorbaat gelijk geven.
Kaj
@Maarten:
Je haalt me de woorden uit de mond.
@Renzo: Je haalt nu extreme voorbeelden erbij ik denk ook niet dat je daarover gaat nadenken. Ik hoef dat niet te doen. Maar zo kan je voor alles extreme voorbeelden zoeken.
renzo
nee hoor, deze theorie klopt niet altijd. wie bijvoorbeeld vindt dat vrouwen hun clitorisn afgehakt moetenworden, of dat homoseksuelen gedood moeten worden… nee dan ga ik niet denken: ‘hmm misschien heeft hij wel gelijk’
Ik zal nu wel rigide overkomen hetzij zo, maar het is me toch iets te veel relativisme om op alles deze theorie toe te passen.
Bij sommige dingen. is het idd een aardig idee.
Maar er zijn ook grenzen.Ik heb gewoon geen zin om na te denken of het goed is dat homosexuelen vermoord mogen worden. Ik vind het sowieso weerzinwekkend.
Maarten
He Kaj,
Ik doe hetzlefde. Het is een eigenschap die word ondergewaardeerd. Iets in je op nemen en er later op terug komen lijkt al snel niet-assertief of het lijkt alsof je gedachten niet snel genoeg gaan om direct te reageren.
Kaj
Ik probeer niet gelijk te reageren als ik feedback krijg. Ik denk er over na en kom er later op terug. Want door na te denken kan ik het een plek geven voor mezelf.
Taco Oosterkamp
Annedien, sorry dat ik het moet zeggen, maar volgens mij had jij in deze post toch wel echt zelf gelijk! 🙂
Harrrm
Bijna niemand vind het leuk om aan zichzelf toe te geven, laat staan om dat tegenover een ander te doen. Maar inderdaad, na goed overdenken, is de groei groot. Je herkent de groteren van geest ook aan zo’n instelling; misschien heeft de ander toch gelijk of ziet die het nog niet zo verkeerd. Maar helaas zijn dat er nog steeds te weinig. Het zou het begrip voor elkaar in de wereld een stuk gemakkelijker maken.
Ron C. de Weijze
Waarom hebben mensen toch moeite met een spelletje ‘feiten en argumenten’? Discussie is sowieso al een stuk beter dan isolement, en als er zuiver gediscussieerd kan worden, dus zeg maar even ‘wetenschappelijk’ of ‘juridisch’, dan is dat altijd een verrijking voor beide partijen (zo zie ik dat), hetzij als een bevestiging te meer van een bepaalde visie op dingen, hetzij als een correctie daarop. En een correctie, als die met logica te maken heeft, is ALTIJD noodzakelijk. Dus altijd prijs. Verder zijn er natuurlijk ZAT onderwerpen waar je het niet over met elkaar eens kùnt worden tenzij je het eens wìlt worden. Typisch de ‘sociale werkelijkheid’ (Festinger) ipv de fysieke, toetsbare, werkelijkheid. Daarnaast moet je natuurlijk, vind ik, wel goed beseffen dat mensen het graag met elkaar en tegen de ander eens willen zijn, vanwege de geborgenheid van het Eigen Gelijk van de eigen groep (gisteren docu over Vrijmetselaars gezien?). Mooi onderzoek naar gedaan door Schachter in 1959.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanley_Schachter
Remco32
Jammer dat nog veel mensen werken met het systeem:
1 Ik heb altijd gelijk
2 Als ik niet gelijk heb, zie regel 1
Comments are closed.