‘Screw it, let’s do it’: doelen behalen zonder plannen maken

Doelen stellen? Prima. Plannen maken? Screw it! Het maken van plannen is zo ingebakend in de Westerse manier van werken, dat ‘gewoon beginnen’ bijna klinkt als een vloek. Plannen maken kan echter belemmerend werken, heb ik de afgelopen twee maanden gemerkt. Mijn plannen bestaan nog steeds, maar de details krijgen gaandeweg vorm: ‘Screw it, let’s do it!’

Hoewel een plan van aanpak, een ondernemingsplan en vergelijkbare plannen nog steeds gewenst zijn in het grote deel van het bedrijfsleven, zie ik dat in mijn omgeving steeds minder mensen meerjarenplannen maken en meer mensen gewoon beginnen. Misschien is het geen trend, maar ligt het aan mijn veranderende omgeving, maar een goed inzicht is het zeker. Al eerder schreven we op lifehacking in het kader van dit onderwerp over het nut van vage doelenwel of geen doelen stellen en natuurlijk plannen maken.

Waarom geen plannen maken?

De omstandigheden rond het plan kunnen veranderen. Dat kunnen bijvoorbeeld persoonlijke of economische omstandigheden zijn. Of misschien veranderen je omstandigheden niet, maar kom je er gaandeweg achter dat je je plan om moet gooien. Heb je ooit een plan gemaakt dat je vervolgens stap voor stap hebt uitgevoerd, precies zoals je hem had opgeschreven? Tenzij het een klein plan is, lijkt me de kans dat je ‘ja’ antwoordt, minimaal.

Screw it, let’s do it!

Ook is het maken van plannen onbewust een manier om het ‘doen’ uit te stellen. Want ergens aan beginnen, dat kan best wel heel eng zijn. In zijn boek Waanzinnige Plannen bespreekt Marcel van Driel de meest genoemde redenen, en hij sluit af met een inspirerende reden om het wel te doen. Een heel simpele ook: omdat jij kiest om het wel te doen.

screw-it

Een heel goed voorbeeld van de ‘Screw it,let’s do it’-benadering is het verhaal van Richard Branson. De kern van zijn verhaal: als je iets echt wilt, moet je er gewoon aan beginnen, ook als je er nog geen verstand van hebt of het gevoel hebt er nog niet klaar voor te zijn.

Zie je er tegenop? Dat is een teken dat je buiten je comfort zone stapt en je grenzen verlegt. Die deze spanning niet als negatief, maar als een middel om jezelf voor te bereiden op een verandering. Zie ook: Stress: is het gezond in plaats van dodelijk?

Wat ga jij doen?

Ik heb mijn reis naar Scandinavië vier maanden vervroegd, omdat ik merkte dat het plannen en voorbereiden me belemmerde mij het zetten van een eerste stap. Nu ga ik in november naar Denemarken, in plaats van in maart.

Wat ga jij doen?

Wat vind je van deze hack?
0Te gek0Leuk0Serieus?0Meh...0Stom

About Author

5 Comments

  • GvG
    Posted 16/10/2013 1:58 pm 0Likes

    ‘Lawemaarbeginne’ was het credo in een (onderwijs)projectgroep waar ik voorheen in werkte. En daarnaast hadden we uitgebreide horizon-discussies zodat iedereen eenzelfde visie deelde. Echt plannen deden we niet veel.

    • Janine Sterenborg
      Posted 17/10/2013 11:17 am 0Likes

      Een horizondiscussie is een discussie over wat het doel is, begrijp ik dat goed?
      En hoe beviel het werken zonder veel te plannen?

  • marieke
    Posted 06/10/2013 10:49 am 0Likes

    Heerlijk, eindelijk gerechtigheid.
    Heb ook zo’n hekel aan ellenlange project plannen
    Inderdaad een stip op de horizon is wel belangrijk, Ik noem het altijd fix-as-you-go.
    De problemen die je onderweg tegenkomt moet je dan oplossen om je doel te bereiken.
    Zo blijf je ook steeds in gesprek met de mensen met wie je de dingen onderneemt.

  • Pieter Eeltink
    Posted 02/10/2013 4:58 pm 0Likes

    Wat een pakkende titel! De benadering is simpel en doeltreffend. Het is een van de uitgangspunten van SCRUM op projectniveau. Op organisatieniveau zijn er overeenkomsten met The Great Game of Business. Een stip op de horizon is wel een vereiste. Dit geeft focus. Je leert door te doen en zo nodig stel je periodiek bij; “Ready-Fire-Aim”. Hier kan geen plan tegenop…

    • 5
      Posted 03/10/2013 3:22 pm 0Likes

      Ik hanteer zelf meestal “Ready-Aim-Fire” voor wat meer doeltreffendheid.

Comments are closed.