Heb je het gevoel dat je ondanks je harde werken niets gedaan hebt gekregen? Zo ja, ga eens na over welke onderwerpen je een beslissing hebt genomen. Hoe klein of hoe groot ook. Heb je gekozen wat je als lunch at? Hoe laat je ‘s avonds wilt afspreken met een vriend? Of heb je juist moeten besluiten of je investeert in dat grote nieuwe kantoorpand? Of misschien zelfs in een kernreacton?
Een kernreactor? Ja, dat is het voorbeeld waarmee de zakelijk komiek Cynil Parkinson een imaginaire maar herkenbare vergadering uit 1957 beschrijft. In de vergadering overlegt een financiële commissie over investeringen in een kernreactor, in een fietsenschuur en in een jaarlijkse bijdrage aan versnaperingen voor een ander committee. De kernreactor kost zo’n € 10.000.000, de schuur € 2350,- en de drankjes € 21. Eén keer raden: waaraan werd het minste tijd gespendeerd? Juist, aan het besluit over de kernreactor. Oftewel, de trivilaiteitswet van Parkinson.
Kennis van en affiniteit met trivialiteiten
Klinkt vreemd? Dat is het eigenlijk ook, maar de meeste van ons besteden toch echt de meeste tijd aan trivialiteiten, omdat we daar de meeste kennis over en affiniteit mee hebben. In een groep kun je daarom lang discussieren over minder belangrijke zaken.
Waar wil jij je besliskracht in stoppen?
Maak voor jezelf duidelijk waarin je je besliskracht wilt stoppen. Neil Strauss besteedt zijn dagelijkse besliskracht bijvoorbeeld niet aan wat hij als lunch wil eten. Nee, hij bestelt zijn lunch een week van tevoren bij zijn favoriete eettentjes en laat deze op gezette tijden bezorgen. Je besliskracht besparen kan ook door onder andere een goed mailsysteem op te zetten, te minimaliseren of door een vaste routine te hebben.
Hoe ga jij slim om met je besliskracht? Ik lees het graag in de comments!
(Fotocredits: businessman with hat in front of two roads door Ollyy op Shutterstock)
Bart
Hallo Janine,
Leuk dat je Parkinson aanhaalt, die een aantal prachtige, empirische managementwetten heeft opgetekend. Op z’n Brits, tongue in cheeck.
Ik deel je mening dat veel besliskracht verloren gaat, door het op de verkeerde dingen te richten. Vergaderen is sowieso ineffectief, 80% van een gemiddelde vergadering gaat over punten die niet voor jou bedoeld zijn.
De goede ideeen naar boven halen is dan ook waar het om gaat. Een proces van idee management (ideation) kan besliskracht richten en de juiste ideeen van energie voorzien. Zodat ze gerealiseerd kunnen worden.
Groet!
Bart
Mark
Ik herken deze wet eigenlijk totaal niet. Zowel in mijn privéleven als mijn zakelijke leven. Wel zie ik enige raakvlakken m.b.t. het aanpakken van problemen. Een groot probleem (waar dan bijvoorbeeld een besluit of beslissing over genomen moet worden) moet eerst opgesplitst worden in kleinere problemen en/of vragen. Op die manier valt het probleem veel beter aan te pakken.
Een beslissing zoals hierboven over die kerncentrale, die kán domweg niet genomen worden, omdat de beslissing te groot is. De beslissing moet in stukken gehakt worden; welk doel heeft die kerncentrale? Zit die kerncentrale geen mensen in de weg? etc.
Overigens heeft Parkinson nog een leuke wet, nl. De Wet van Parkinson. http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_Parkinson – “Work expands to fill the time available for its completion.”.