Ken je dat? Je kinderen hebben vriendjes te spelen. Of je organiseert een kinderfeestje bij jou thuis. Of je hebt meerdere kinderen die steeds luidruchtiger met elkaar spelen… Heel lang is dat leuk, gezellig, aandoenlijk en grappig. Helaas kunnen lang niet alle kinderen zelf hun (en jouw?) grenzen in de gaten houden en daarom moet jij dat doen. Soms beland je daardoor in situaties waarin je blijft waarschuwen, daarna gaat het weer een poosje goed en voor je het weet roep je alweer dat het nu toch echt afgelopen is! Kortom je bent politie-agentje aan het spelen.
Grenzen bewaken
Grenzen bewaken hoort nou eenmaal bij “je beroep” als ouder. Je kan het voor jezelf en je kinderen wel leuker en makkelijker maken. Veel kinderen reageren goed op visuele prikkels. Een heel duidelijke visuele prikkel is een stoplicht.
Als je duidelijke regels bedenkt over het gebruik van een stoplicht en dit goed bespreekt met je kind dan kan het voor het hele gezin een duidelijke manier zijn om te laten merken dat je ergens genoeg van hebt.
- Groen kan bijvoorbeeld betekenen : iedereen is blij, ik heb het naar mijn zin.
- Oranje kan bijvoorbeeld betekenen: ik word boos, ik vind het niet meer leuk, als het zo nog even door gaat ga ik echt schreeuwen!
- Rood kan dan betekenen: time out! Ik wil dat het weer rustig wordt in de (woon/speel/slaap)kamer en dus moet je even afkoelen…
Voordelen van het stoplicht
Het voordeel van het gebruik van een stoplicht is dat je eigen humeur er beter van blijft. Neurologisch onderzoek toont aan dat de woorden en gezichtsuitdrukkingen die je gebruikt invloed hebben over je hormoonhuishouding en dat je je daar dus ook echt beter of slechter door kan voelen. Als je dus veel streng moet kijken, en regelmatig “boze woorden” gebruikt om je kind rustig te houden dan bestaat de kans dat je ook echt chagrijnig wordt. Als je een stoplicht gebruikt kan je (met een beetje oefening in zelfbeheersing 😉 ) met een rustige stem zeggen wat je niet leuk vind (of nog beter, zeggen wat je liever zou willen) en om die reden de oranje lamp aandoen (of het oranje kaartje omdraaien). Zeker de eerste keren moet je nog goed uitleggen wat “oranje” betekent en hoe het weer “groen” kan worden, en wanneer het “rood” wordt en wat daar de consequenties van zijn, maar na een poosje zullen ze de hint snel snappen.
Extra leuk wordt het als je je kind zelf in dit proces betrekt. Dus laat hem meepraten wanneer de sfeer weer groen wordt en als het dan eenmaal groen is, zorg dan dat het een feestje is om het kaartje (of het lampje) weer groen te maken! Het werkt ook als je je kind een time out hebt gegeven. Na het uitpraten en de goedmaak-kus of knuffel mag het kind dan ook weer de sfeer groen maken (of oranje als het wat extra tijd nodig heeft).
Als je kind eenmaal het principe doorheeft kan het ook zelf aangeven als het een keertje chagrijnig is, of als een broertje of zusje moet ophouden met pesten. Eenvoudig door de lamp/ de kaart op oranje te zetten. Enige waarschuwing hierbij is wel op z’n plaats. Als je een eigenwijs en bijdehand kind hebt zou het kunnen zijn dat hij jou een keer in de oranje zone zet als je een keer chagrijnig bent of ruzie maakt met je partner. Dus be prepared!
Dan nog even de praktische kant
Ikea had heel lang ontzettend toffe stoplichtlampen in hun collectie, jammer genoeg hebben ze dat nu niet meer. Dus ik vermoed dat je zelf even creatief aan de slag moet 🙂 Het leukste is als je op een plank 3 simpele lampen monteert en dan de lampen zelf rood, oranje of groen licht geven. Maar het werkt vast ook met gekleurde lampenkapjes. Voorwaarde is wel dat de lampen allemaal hun eigen schakelaar hebben. Een simpele versie is gewoon een papieren versie waarbij je de “lampen” kan omdraaien. Dat kan met klittenband, een magneetje of simpel met een spijker en een touwtje…
Veel plezier!
keverman
@Flowrama:
Als ze jou preventief de handen afhakken, kun je dit soort stomme stukjes ook niet meer schrijven. Best een goed idee, vind je zelf niet?
Voor alle duidelijkheid: ik vind dit dus geen goed idee maar past wel in jouw lijn…..
mesc
hehe 😀
Groen en geel
Opvoedtips hier moeten we niet te serieus nemen…je ziet aan de artikelen wat er van komt.
mesc
Eindelijk een volwassen mens. Linda, wil je met me trouwen ? 😉
Linda de Rooij
We moeten dus een stoplicht in huis halen om de sfeer beter te krijgen. Verder heb ik hier gelezen dat de tafel afruimen leuker is als er een beker en tripje naar Londen in het vooruitzicht wordt gesteld en als je kind een bril nodig heeft maken we er maar een snoepbril van om het leed te verzachten…zucht
En dan vragen we ons vervolgens af waarom kinderen niet meer zomaar luisteren en overal inspraak in willen hebben.
Mijn kinderen zijn nu 8 en 10, vaak hebben we het gezellig en soms knallende ruzie. Ze luisteren lang niet altijd maar weten goed waar mijn grens ligt. Ik hoop nooit in de tragische omstandigheden terecht te komen dat ik naar dit soort wanhoopsmiddelen moet grijpen.
Erik Volkers
Slaan is per definitie een zwaktebod! En dus een slecht voorbeeld.
Het blijft me verwonderen dat de ouders die het het slechtst gedaan hebben vaak door hun kinderen op het hoogste voetstuk gezet worden. En ik verbaas me over mensen die oprecht beweren dat ze van slaag beter zijn geworden.
Slaan is een vorm van geweld en is een respectloze manier van handelen. Als ouder krijg je het respect van je kinderen dat je verdient, door hén respect te geven. En niet door het af te dwingen. Dat is geen respect, dat is angst. En welke ouder wil dat zijn kinderen bang voor hem zijn? Een zwakke ouder, die het ontbreekt aan zelfrespect.
Iemand zonder zelfrespect heeft het nodig dat anderen dit voor hem compenseren. Lukt dat niet, stapt hij in een slachtofferrol. En als slachtoffer mag je terugslaan om de rekening te vereffenen (ziehier meteen de bron van veel crimineel handelen). Nadeel is dat degene die veel geslagen wordt, het zelfrespect verliest en dus later ook weer gaat slaan. En daarmee is overigens het cirkeltje rond.
Ik beweer niet dat ik mijn kinderen nooit een tik heb gegeven. Onmiddellijk daarna voelde ik mij een verliezer en een slecht voorbeeld. En daarna haast ik mij om mijn excuses aan te bieden. Want ik wil ook dat mijn kinderen hun excuses aan mij aanbieden als zÃj wat verkeerd doen.
De essentie van een goede opvoeding is: het goede voorbeeld geven. Gedraag je tegenover je kinderen zoals jij wil dat ze zich ten opzichte van jou gedragen. Kinderen zullen eerder doen wat je voordoet dan wat je zegt.
En over het “risico” om door je eigen kinderen gecorrigeerd te worden met bv het stoplicht:
– Terecht dat ze het doen, als zij geen ruzie mogen maken mag jij dat ook niet.
– wees blij dat ze het doen en waardeer hun input. Ik leer veel van de feedback van mijn kinderen. Maar daar moet je wel voor openstaan.
En natuurlijk zijn er ook heel moeilijke, gedragsgestoorde kinderen. Daar heb ik het antwoord ook niet direct op. Maar veel van die kinderen zijn zo niet geboren maar zo gemaakt. Door ouders die zichzelf ook niet gemaakt hebben (daar kunnen ze niet veel aan doen), en daarna hebben nagelaten hun donkere kant onder ogen te zien en aan te pakken (en daar kunnen ze wel wat aan doen). Het is (op korte termijn) minder pijnlijk om je kinderen te slaan dan je eigen fouten onder ogen te zien en te verhelpen. Op de langere termijn is het laatste voor beide partijen beter.
Daar zijn heel veel mogelijkheden voor: trainingen, therapie etc.
Ik heb zelf heel veel bereikt met Avatar-trainingen.
Dus ik val denk ik in de categorie die Herman bedoelt, die “iets van zichzelf gemaakt heeft toen hij thuis eenmaal weg was”. Maar ik heb het niet voor niks gekregen.
Fanny Koerts
@herman ik wil zeker niet de indruk wekken dat elk kind hetzelfde is en dat we alle kinderen hetzelfde moeten behandelen. Ik denk dat als we dat zouden proberen we heel snel opgeven 😉 Mocht je meer willen weten over hoe ik aankijk tegen opvoeden en omgaan met kinderen dan kan je een kijkje nemen op mijn profielpagina.
@KJH en @job ik ben het helemaal met jullie eens dat het lezen van emoties heel erg belangrijk is in de opvoeding en dat af en toe hardhandig ruzie maken echt geen probleem is. Ik denk wel dat het stoplicht een aanvulling kan zijn op het opvoeden. Er blijven genoeg situaties dat je het zonder stoplicht moet redden, zodat er genoeg leermomenten blijven om emoties te lezen…
Ik besef me wel dat ik “het stoplicht” heb gebruikt tijdens de begeleiding van een jongetje met PDD- NOS. Voor hem was het lezen van emoties en het verwerken van prikkels tijdens ruzies e.d. vaak erg frustrerend en het gebruik van een stoplicht dus heel veilig en overzichtelijk. Dus jullie aanvulling is heel waardevol als het gaat om “gewoon” functionerende kinderen, en daar was het stuk eigenlijk voor bedoelt. Dus bedankt!
Job Willems
@allen
Hardvochtig eens met KJH; “..kinderen leren om emoties van iemands gezicht te lezen”
Simplificeren, modelleren van intersociaal verkeer op bovengenoemde wijze lijkt mij erg gevaarllijk. Allereerst voor het opgroeiend kind, dat over twintig jaar een vergadering binnenstapt waar de partijen elkaar over tafel trekken…. op zoek naar het stoplicht….
En natuurlijk voor de ouders die (weer) een vals gevoel van veiligheid omhelzen. NIETS zal je verantwoordelijkheid verminderen, en met goed bedoelde pseudo-oplossingen wordt de grip op je kind alleen maar kleiner. So what, als op een partijtje de pleuris uitbreekt. NATUURLIJK breekt de pleuris uit. (Huilde jezelf ook niet altijd op je eigen feestje?)
Als je terugschrikt voor de verantwoordelijkheid om geweld tussen je minderjarige oogappels te bemiddelen en a la minute te sanctioneren, heb je inderdaad geen leven. Stoplicht op rood zetten, en dan??? Dan zullen de kindertjes wel wat temperen, NEE natuurlijk niet. De doerakken zullen in het beste geval JOU ontzien in hun dynamische intersociale leermiddag.
En daar sta je dan, neurologisch aantoonbaar chagrijnig naast je rode stoplicht… met je feestmuts op….De gillende kinderschare om je heen laat heel voorbeeldig jou je eigen ruimte. Volledig buiten spel gezet staat je autoriteit op 0. En zie dan maar eens een raddraaiertje te sanctioneren….
Hou toch op! Een gevaarlijk idyllisch opvoedplaatje vind ik het, deze lifehack.
Een kinderpartijtje is per definitie een serie hoog-energetische conflicten op een spanningsboog tussen hemelschrijend verdriet en intense vreugde. Sta naast je kind en laat het in godsnaam deze dynamiek beleven.
KJH
Ten eerste hou je dit nooit lang vol, steeds dat ding op oranje/rood zetten wanneer je chagrijnig bent.
Ten tweede moeten kinderen leren om emoties van iemands gezicht te lezen. Kinderen moeten leren wanneer het echt menis is door op te letten hoe iemand zich gedraagd, niet door te kijken naar een stoplicht.
Herman
Je krijgt wel de indruk hier dat one size fits all en dat kinderen allemaal de zelfde behandeling nodig hebben. Ik denk dat er inderdaad kinderen zijn die dreigen te ontsporen omdat ze van nature driftige onbeheersbare types zijn waar enig gericht geweld zoals terug bijten als je als ouder gebeten wordt of terug schoppen als je tegen je schenen geschopt wordt. Er is geen beter leer proces voor het aanleren van empathie dan onmiddellijk voelen wat ergens de gevolgen van zijn. Ook als ze de hond of kat die niets terug durft te doen mishandelen is zoiets heel instructief en het voorkomt dat het huisdier bij jou afwezigheid zich zelf wel gaat verdedigen als die weer mishandeld wordt. Als je zo’n leerzame gelegenheid laat passeren zou de lawine die er achter aan komt wel eens veel erger kunnen zijn. Maar mijn voorkeur gaat beslist uit naar geweldloosheid.
Je zou net als voor valse huisdieren tests moeten hebben of kinderen inderdaad een gewelddadige of empathieloze aanleg hebben zodat je die behandeling niet gebruikt bij kinderen die dat echt niet nodig hebben als ze je een keer tegenvallen en iets ondoordachts doen. Maar ook alles goed vinden kan van het aardigste kind een monster maken. Je kunt ook de liefde van anderen niet kopen, niet met grote bedragen of kleine of met cadeautjes. Zelfs da allerbeste kinderen raken getraind in egoïsme als je zoiets doet. Zo gauw de geldkraan opdroogt ben je hun gekochte aandacht kwijt. Ik zie het om me heen fout gaan na echtscheidingen waarbij de nieuwe partners het te verduren krijgen omdat ze zich niet mogen bemoeien met de opvoeding zelfs niet als ze geschoffeerd worden en als een werkster behandeld of zelfs zoals je een werkster niet zou behandelen. En maar mooi weer spelen in het bijzijn van de eigen ouder. Die prachtige kinderen worden alsnog monsters. Maar je wordt als buitenstaander op zijn best niet serieus genomen als je er voor waarschuwt. Het typische is dat kinderen vaak toch nog iets van zichzelf maken als ze eenmaal thuis weg zijn, dan hoop ik daar maar op.
Jan
Wat dan weer zo raar is;
het is helemaal gericht om verstandig met elkaar om te gaan, niet boos te worden, rustig en in goede orde met elkaar te praten. Misschien is een andere oplossing mogelijk als moeder niet meer tegen het gekibbel kan. Het probleem lijkt mij namenlijk bij de moeder te liggen en niet bij de kinderen. Kinderen moeten wellicht ook leren op met elkaar om te gaan, conflicten te hanteren, problemen op te lossen. En moeders zouden wellicht kunnen proberen dat toe te staan. Niet te snel in de ruzies te springen, geen partij te worden in het conflict. Niet vertellen wat ze moeten doen, niet met een stoplicht gezelligheid afdwingen, maar vragen of ze misschien ook een oplossing kunnen bedenken.
Ingrijpen zou je kunnen bewaren tot er echt geslagen wordt, de tent verbouwd wordt of echt getreiterd.
En waarom zou je niet boos mogen worden? Zet ze dan de deur uit en laat ze buiten spelen.
Bedenk dat je politieagent speelt zodat JIJ het lekker rustig en gezellig kunt hebben. Het stoplicht is er zodat JIJ je vriendinnen kunt bellen terwijl de kinderen rustig spelen.
Wat ik overigens mis is de zin: in mijn gezin werkte dit heel erg goed. Is er iemand die dit naar tevredenheid heeft geprobeerd?
fanny
Interessant om te zien dat veel reacties gaan over strak de grenzen aangeven en duidelijkheid bieden. Mijn insteek was eigenlijk dat er steeds meer ouders zijn die het moeilijk vinden om grenzen aan te geven. Gebruik maken van een stoplicht is een lifehack om voor jezelf en je kind het makkelijker te maken om die grenzen te hanteren.
Ik moet zeggen dat de reacties van o.a. @harry en @jandeman erg prikkelen om een laagje dieper te gaan en een keer een artikel te schrijven over de basis van grenzen stellen en duidelijk zijn. Wat mij betreft is daar absoluut geen fysiek geweld voor nodig, al is een discussie over een pedagogische tik al een interessant onderwerp an sich… Dus super bedankt voor al jullie reacties! Het zet mij en vast ook anderen aan tot nadenken…
Mochten jullie input hebben voor een artikel over “de pedagogische tik” of over “grenzen stellen” dan hoor ik het graag…
Harry
Waar is de ouderwetse schop voor je kont of draai om je oor gebleven. Weet dat ik er zelf erg veel aan gehad heb, heb zeker genoeg straf gehad en dan had ik ’t ook verdiend. Je weet wat je kan verwachten en het doet even zeer maar het zijn geen van beide mishandelingen. Integendeel, ik denk dat door die pedagogische tikken te verbieden je ouders een heel normaal middel uit handen neemt om even heel duidelijk te laten merken dat het kind te ver is gegaan. Dat is ’t enige wat bij sommige kinderen dan gewoon effectief is. Je kunt als ouder je suf schreeuwen of boos worden terwijl ’t kind nog steeds zich vreselijk misdraagt, even bij het oor pakken of een paar tikken met de mattenkloppper voor t gat overkomt zo’n kind niets van en toch is ’t echt ineens heel snel afgelopen.
Peter Jaap
Nog een toepasbare hack in dit geval; haal bij de Blokker oid zo’n klik-aan-klik-uit systeem waarmee je schakelaars dmv een afstandbediening aan en uit kan doen. Kleur de knopjes of je afstandbediening in en koppel deze aan je groene/rode/oranje lamp. Zo kan je ten alle tijde de lampen aan en uit doen, en ook combinaties van kleuren gebruiken (bijv tijdens een overgang; eerst alleen groen; dan groen en oranje, dan alleen oranje, om het verloop aan te geven).
Jan de man
als ik dit zo lees hebben we het vroeger allemaal verkeerd gedaan.
wat was er mis met mijn opvoeding ? gewoon luisteren. gelul over stoplichten of klappen of wat voor lieve dingetjes ook. kinderen moeten luisteren en als papa zegt niet doen dan moeten ze het ook niet doen. doen ze het wel word papa boos. doen ze het nog een keer word papa bozer en flikken ze et dan weer komen er andere sancties. in de garage eten, zonder eten naar bed, geen tv, geen computer, geen spelletjes, huisarrest, op je kamer zitten, in de hoek staan, geen vriendjes over de vloer, geen zakgeld, handen over mekaar en mond houden, vuilnis wegzetten, kamer opruimen, verbod op speelgoed, eerder naar bed. waar zijn die regels? een stoplicht… pfoe ! alsof een kind het interreseerd of dat je em op groen of rood zet…. lekker belangrijk hij/zij merkt er nix van. OEeeh papa is boos, SO WHAT? er gebeurd nix… kennerlijk is papa toch niet heeeeeeel boos of papa durft toch nix te zeggen met zn suffe lampje…. op hun 14e lopen ze over papa heen en op de 16e verjaardag loop je bij een pedagoog of zelfs psycholoog, de schade is niet te overzien…
Analus Prenaturalus
Ja laten we dat ook in de supermarkten doen.
Ouders moeten gewoon aanspreken EN handelen ipv 30 keer zeggen dat iets niet mag.
Doodziek wordt je van die ideale ouders met totaal losgeslagen vervelende jong.
Een stoplicht…..tjeeezzzz, dan ben je wel heel mislukt als ouder zeg…
O wacht even, even het rode licht aanzetten…hahahahahahaha
fanny
@victor, goh zo ver had ik er nog niet over na gedacht. Het is inderdaad waar dat voorwerpen/ geuren/ woorden mentale kapstokjes kunnen worden die een andere lading krijgen door je ervaringen in het verleden.
Over het algemeen zal het kind op een gegeven moment leren dat het stoplicht een metafoor is en rationeel weten dat een stoplicht in het verkeer dus los staat van straf of beloning.
Toch kan het zijn dat er in je onderbewuste wel een soort pavlovreactie wordt opgeslagen waardoor je een negatief gevoel krijgt als je voor een rood stoplicht staat. Daarom is het belangrijk dat je ook echt aandacht geeft aan het groen maken van het stoplicht thuis. En over het algemeen is het belangrijk voor kinderen om te leren dat fouten maken helemaal niet erg is. En ook dat boos zijn en ruzie maken er gewoon af en toe bij horen.
Op die manier kan je kind een goede inschatting leren maken over de gevolgen van gedrag en zal het makkelijker een emotioneel stabiele basis ontwikkelen. Hopelijk voorkomt dit depressies zodra je kind als volwassene zich in het verkeer gaat begeven 😉
@boerke thanks voor je aanvulling!
boerke
Enig bezwaar is het woord “stoplicht”.
Verkeerslicht is beter, immers 2/3 van de lampen van dit licht betekenen
zeker geen “STOP”
(vooral oranje voor agressieve weggebruikers)
Enne, je peuters zullen je gelijk verbeteren (wijsneuzen), zodra ze van
deze “wijsheid” op de hoogte zijn.
victor
Ik vind het opzich een goed idee. Zeker om een negatieve sfeer in huis te voorkomen. Als een kind bijzonder grensverleggend is, zal dit zeker een methode zijn.
Ik vraag me alleen af wat je met het kind doet als die zich in het verkeer begeeft. Vrees verder dat als hij 20 is en voor een rood stoplicht staat zal denken oh oh ik krijg straf/time out.
Is hier over nagedacht,wat het psygische gevolg kan zijn.
anja
Voor de niet-knutselaars: Op marktplaats staan nog een paar echte ikea stoplichtlampen te koop, wie het eerst komt… Je kan er natuurlijk ook een rss-feedje op nemen zodat je elke keer als iemand een stoplichtlamp aanbiedt op marktplaats je automatisch op de hoogte wordt gehouden : ) Zie ook: http://tinyurl.com/22sp23
Rik Konings, Eindhoven Holland
Ben zelf voorstander van een geweldloze opvoeding. Grenzen en duidelijkheid OK, kinderen varen wel bij grenzen. Als je die op tijd aangeeft en niet wacht tot je zelf op kookpunt bent levert dit een veilige omgeving op voor kinderen om in op te groeien. Met twee dochters in puberleeftijd geniet ik dagelijks van een opvoeding zonder geweld. Liefde als basis voor gehoorzaamheid.
Laten we een voorbeeld zijn voor onze kinderen en het slaan beperken tot het slaan met een racket tegen een bal of shuttle.
Fanny Koerts
@arie thanks voor het opmerken! Ik zal het snel aanpassen in de tekst!
@flowroma ik ben het met je eens dat duidelijk zijn en streng zijn belangrijk is in de opvoeding. Een kind leert het makkelijkst en veiligst als de grenzen waarbinnen hij/ zij mag bewegen en leren duidelijk zijn. Toch ben ik het helemaal met Annedien eens. Fysiek (en alle andere vormen van) geweld werken averechts. Het stimuleert het kind niet om te leren en te ontwikkelen. Je creeert een onveilige situatie door grenzen aan te geven met behulp van geweld.
Annedien
Flowroma,
Je pleidooi voor het gebruik van slaan als opvoedmethode is erg zwak- als je er echt mee begaan bent de criminaliteit te verminderen dan is het niet toepassen van lichamelijk geweld als opvoedkundig middel één van de beste manieren om criminaliteit en andere vormen van geweld en misbruik bij de wortel uit te roeien. Het is namelijk bekend dat dit soort geweld in de jeugd tot latere gedragsproblemen en een voortzetting van de keten van geweld leidt.
“Most people tolerate this blindly because the origins of human violence in childhood have been and are still being ignored worldwide. Almost all small children are smacked during the first three years of life when they begin to walk and to touch objects which may not be touched. This happens at exactly the time when the human brain builds up its structure and should thus learn kindness, truthfulness, and love but never, never cruelty and lies. ”
(Bron: Alice Miller / http://www.alice-miller.com/index_en.php )
Flowroma
Ik probeer aan te tonen dat je verder moet gaan dan politie agentje en stoplichten. Je moet duidelijk zijn en streng in straffen 🙂
Flowroma
Beetje opvoeding helpt. En hoe? Slaan helpt ook.
Juist het probleem van Nederland. Slaan is verboden.
Bekijk het eens van een andere kant dan alleen maar te zeggen: ja maar dan krijgen ze pijn.
Bekijk het van een positieve kant;
Als je een crimineel (bankrover) opsluit en na 30 jaar vrijlaat, denkt hij de volgende keer wel 2x na voor hij een bank berooft.
Maar als je deze crimineel niet opsluit, maar zijn vingertjes eraf hakt, (2 ofzo) dan zal hij :
1: Geen criminele beroepen uitoefenen
De tweede is belangrijkste:
2: Een andere crimineel zou ook 2x nadenken voordat hij iets illegaals doet.
Dus tsja.. het hoort niet echt bij opvoeden.. anyway..
maarten
een beetje een tip uit grootmoeders oude doos… maar niet slecht hoor. Na een paar dagen gaat het stoplicht wel vervelen, En dan moet je tog wat andurz
DNA
Dit bestaat al echt sinds ze het vuur hebben uitgevonden volgens mij.
Arie
sacherijnig = chagrijnig
Moet wel toegeven dat het woord consequent fout is geschreven dus er is blijkbaar over nagedacht.
Verder is het een interessant stukje
Comments are closed.