Bij iemand die verdrinkt denken veel mensen nog steeds aan het beeld wat ze kennen van films en series: iemand die om hulp schreeuwt, wild met z’n armen wuift en heel opvallend loopt te ploeteren in het water. In ‘het echt’ heeft iemand die verdrinkt helemaal geen energie om te schreeuwen, omdat ze amper in staat zijn om te ademen.
https://lifehacking.nl/onderweg/boek-je-vakantie-goedkoper-met-een-vpn/
Verdrinken kan heel snel en stil gebeuren en doordat we nog elk jaar worden opgeschrikt door berichten over mensen die verdrinken, kan het geen kwaad om iets meer te weten over de Instinctive Drowning Response. De Instinctive Drowning Response (IDR) is in het leven geroepen door Francesco A. en beschrijft de 5 reacties die het lichaam heeft bij de dreigende verdrinkingsdood.
IDR
1. Mensen die verdrinken zijn zelden in staat om hulp te roepen. Ons ademhalingssysteem is zo ontworpen dat ademen prioriteit heeft, waardoor we eerst moeten ademen voordat we kunnen roepen.
2. De mond van iemand die verdrinkt zakt telkens onder water en is niet lang genoeg boven water om adem te halen én om hulp te roepen. Op het moment dat hun mond weer boven water komt, ademen ze zo snel mogelijk uit en weer in voordat ze weer naar beneden zakken.
3. Verdrinkende mensen kunnen niet met hun armen zwaaien. Ons natuurlijke instinct dwingt het lichaam om de armen wijd te spreiden en op het water naar beneden te drukken. Het drukken op het water zorgt ervoor dat onze mond boven water komt, zodat we kunnen ademhalen.
4. Gedurende de gehele IDR zijn mensen niet in staat om bewust hun ledematen te bewegen. Dit houdt in dat iemand niet kan stoppen met verdrinken, zelfs niet als er een reddingsboei vlak naast hun drijft. Ze kunnen zich dus ook niet door het water bewegen richting een reddingswerker.
5. Vanaf het begin tot het einde van de IDR blijft het lichaam van verticaal in het water. Watertrappelen kan diegene niet en alleen de armen worden gebruikt om boven water te blijven. Zonder hulp van omstanders duurt het meestal niet langer dan 20 tot 60 seconden voordat iemand verdrinkt.
Waterstress
Dit betekent niet dat iemand die om hulp schreeuwt niet in gevaar is. Er is sprake van verdrinking als er ademnood optreedt. Voordat er sprake is van verdrinken en dus IDR, heeft de zwemmer al problemen in het water maar kan diegene nog wel om hulp schreeuwen. Dit noemen we waterstress. Het is de korte fase waarbij de zwemmer zichzelf nog wel kan redden door te schreeuwen of reddingsboeien vast te grijpen. Waterstress is echter maar van korte duur, waardoor iemand evengoed kan verdrinken als er geen omstander ingrijpt.
Soms treedt waterstress helemaal niet op en schiet degene die te water raakt gelijk in IDR. In dat geval is er nog minder tijd om in actie te komen voordat iemand verdrinkt.
De realiteit
In de film lijkt verdrinken een dramatisch langgerekte gebeurtenis met veel gespetter en herrie. De realiteit leert ons echter dat verdrinken vaak heel snel gebeurt. Zo kan het in zee bij een druk strand gebeuren zonder dat ook maar iemand het in de gaten heeft. Helaas gebeurt verdrinking van kinderen vaak terwijl de ouders vlakbij zijn. Soms verdrinkt een kind zelfs onder het toeziend oog van een ouder maar grijpt die niet in omdat die niet weet wat hij ziet.
Bronnen: Mario Vittone & Mens en Gezondheid.
