Ergens tussen mijn 18e en mijn 20e kreeg ik mijn eerste visitekaartje. En jarenlang deed ik die braaf in mapjes en schreef ik de telefoonnummers en namen braaf over in mijn toen nog succes-agenda. Later werd die stapel kaartjes groter en was ik overgestapt op een palm-pilot. Vanaf dat moment voerde ik de kaartjes met de hand in in Outlook, om ze te synchroniseren in mijn Palmtop. Best omslachtig als je wekelijks een hoop kaartjes ontvangt.
Er zijn veel manieren om met kaartjes om te gaan. Maar ze zijn wel de poort naar je sociale kapitaal en naar je weak-ties die van onschatbare waarde kunnen zijn in een netwerksamenleving. Sinds kort heb ik mijn workflow weer wat verbeterd:
- Ik scan de ontvangen kaartjes met DEZE scanner
- Ik importeer ze in Evernote
- Ik tag de kaartjes met ‘wachten-op‘ en verstuur ze per mail aan mensen die op Twitter aangegeven hadden dat ze tijd hadden om ze handmatig over te tikken en als Vcard naar me te mailen
- Ik vraag aan die mensen waar ik ze blij mee kan maken (veelal studenten die tijd hebben voor miniklusjes) en geef ze mijn eeuwige dank en toegang tot mijn netwerk.
- Ik sleep de kaartjes naar het Adresboek van mijn Mac, en voorzie ze van mijn eerder beschreven Adresboek-hack
- Eens per maand match ik middels een slimme map in adresboek de nieuwe kaartjes met Linkedin, en verstuur ik een leuk mailtje met wat tips en trucs over het slimmer gebruik van LinkedIn.
Een aantal jaren terug dacht ik nog dat digitale kaartjes prima waren en dat ik de papieren kaartjes niet meer nodig had. In een onbezonnen bui heb ik ze allemaal weggegooit. Stom van me.
Sinds anderhalf jaar bewaar ik mijn visitekaartjes in een ordner, in insteekhoezen die je bij de meeste kantoorspullenwinkels kan krijgen. Elke week blader ik door die mappen, en merk dat ik op een heel andere manier accociaties maak met alles wat ik op dat moment aan het doen ben. Soms weet je domweg niet wie je allemaal ontmoet hebt en wie van waarde kan zijn voor een op dat moment relevant vraagstuk. Op die manier krijg ik nieuwe ideeën en onverwachte oplossingen die ik niet gehad zou hebben als door een digitale lijst was gaan scrollen.
Niet weggooien dus!
Marcello
De afgelopen drie jaar heb ik geleerd dat ontvangers van visitekaartjes in het algemeen twee issues hebben. De eerste is: Hoe digitaliseer ik de stapel kaartjes op mijn bureau die ik de afgelopen jaren heb verzameld. Als dat eenmaal is geregeld dan volgt het tweede issue: hoe voorkom ik dat ik weer zo’n stapel kaartjes krijg.
Voor de verwerking van de papieren stapel zijn diverse oplossingen te vinden, keurig opgesomd op de site: http://www.microsoft.com/netherlands/artikelen/Klantbeheer/visitekaart_digitaliseren.aspx . Ruwweg zijn er twee opties: koop een scanner, zoals http://www.cardscan.com of http://benelux.kensingtoneurope.com/ en doe het zelf óf laat het doen, bijvoorbeeld door onze eigen organisatie, Bitsofcontact.
De oplossing die internet artikelen geven zijn gebaseerd op het uitwisselen van digitale kaartjes bvb. via sms, mobile web, iPhone en zelfs de poken, een soort visitekaartjes Tamagotchi. Afhankelijk van wat voor type je bent kun je kiezen uit verschillende opties bvb. op de sites van CNN en Mashable: http://www.cnn.com/2009/TECH/10/01/digital.business.cards/ en (http://mashable.com/2009/06/11/virtual-business-card/
Zolang DE digitale standaard er nog niet is verwacht ik dat het papieren kaartje nog wel even blijft. Al was het maar, zoals Martijn zegt, om er af en toe langs te scrollen voor nieuwe ideeën en oplossingen.
Dikkiedik
@Rijlaars
Jaja, commentaar geven en dan zelf ‘spellingcontrole’ verkeerd spellen!!!
Robert
Wellicht is dat dan de oplossing!
david
Hoop acties voordat dat kaartje eindelijk in de computer zit. Lijkt me toch makkelijker het zelf in te tikken dan eerst te scannen om vervolgens naar twitter te mailen, terug te krijgen en dan te openen en te controleren en vervolgens de boel nog updaten… pfffff.. is dat kaartje door zes programma’s en mappen gegaan. Maar goed, techniek staat voor niets ofzo. Have fun.
Mees
kijk, daarom zeg ik nou kiepen, dan heb je niks met zo’n kofschip te maken 🙂
ikke
Weggegooid (laatste regel, een na laatste alinea) is met een d. ’t Kofschip geldt alleen voor de medeklinkers.
Edward
Beste mensen,
heeft niemand nog gehoord van plaxo! kiepen die kaartje dus en geen 6 omslachtige stappenplan nodig!
Herbert
Heb al mijn business cards gescand en in Picassa gestopt, via web overal bereikbaar 🙂 en hetzelfde effect als in plastic mappen en ordners.
Juf Sas
En als we het dan toch over de spelling hebben:
associaties ipv accociaties
rylaars
Heb weggegooid is met een d niet met een t. Naast alle tips is wellicht ook een spelling controle aan te bevelen….
(die eeuwige leraar Nederlands).
Roland
Ik wacht op een goede, universeel-inzetbare QR-Code reader zodat ik QR-Codes (zie wikipedia) op m’n visitekaartjes kan gaan zetten. Dan hoeft men de QR-code maar te scannen en al m’n gegevens staan direct in de adressenboeken, incl. klikbare links naar m’n email en website.
Mees
Oja, in outlook heb ik een keer de moeite genomen om categorieën aan te maken en daardoor is iemand bijvoorbeeld te vinden in een ‘projectnaam’, maar ook tussen de ‘architekten’ en ook in de categorie ‘kerstkaart’. Superhandig!!
Mees
Ik scan mijn kaartjes in met de pocketscan van Kensington. Is net zo klein als een visitekaartje en importeert de gegevens direct met de softwaren in je outlook of pda etc. Daarna: kiepen die kaartjes 🙂
Dr Shock
Vooral visitekaartjes van hotels en restaurants in het buitenland maar ook binnenland scan ik en zet ze daarna op flikr waar ze niet publiekelijk toegankelijk zijn. Heeft als voordeel dat als ik weer in de buurt ben en wil weten waar dat lekkere restaurant was of mooie hotel hoef ik alleen op mijn flickr account in te loggen.
Groeten Dr Shock
Arjen
Je kan ook iets totaal anders maken om op een speciale manier indrukt te maken.
http://blogof.francescomugnai.com/2008/05/70-new-amazing-business-sards/
Kristel Eshuis
Voor mensen die wel visitekaartjes bewaren maar toch na een tijdje wellicht niet meer precies weten wie je bent, is het handig om kaartjes als deze te ontwerpen. Met foto en een paar steekwoorden. Kan natuurlijk ook een korte elevatorpitch zijn. http://www.kristeleshuis.nl/2008/07/30/nieuwe-visitekaartjes/
Jan vdP
Ik schoon zo nu en dan mijn visitekaartjes voorraad op. Gooi ze gewoon weg. Na verloop van tijd vergeet je de persoon/het gezicht bij het kaartje. Vanaf dan is de waarde van het kaartje wat mij betreft verdwenen. Dat geldt overigens ook voor LinkedIn connecties (zonder foto).
Als ik een specifiek type persoon nodig ben bij een specifieke organisatie/bedrijf bel ik het algemene nummer, zeg wat ik wil en wordt doorverbonden met een persoon die ik zoek. Voilà .
Overigens krijgen mensen tegenwoordig de meest ingewikkelde zelfbedachte Engelse functienamen. Soms begrijp ik later niet eens meer wat die persoon doet.
Comments are closed.