Het is 5 uur en tevreden sluit je je computer af. Het was weer een drukke dag met heel wat vergaderingen en overleggen en natuurlijk weer een overvolle mailbox. Gelukkig heb je op alles kunnen reageren en zelfs nog je RSS-feeds gelezen en twitterberichtjes bij kunnen houden. Thuis vraagt je partner “Hoe was het vandaag? Nog iets interessants gebeurd? Langzaam bekruipt je het gevoel dat er toch meer moet zijn in het leven.
Met de stortvloed aan digitale middelen is het steeds makkelijker geworden om te communiceren en dat gebeurt dan ook volop. Het legen van een mailbox is bijna een doel op zich geworden, maar is dat ook het doel in jouw leven?
#
Stel je eens voor dat het je tachtigste verjaardag is. Gefeliciteerd! Familie en vrienden komen langs om je te feliciteren en te toasten op de successen in jouw leven. Jij bent het middelpunt van de avond en worden anekdotes verteld en speeches gehouden. Wat zou je willen dat ze over je zeggen, over je leven, je karakter en je bijdrage aan deze wereld? “Mijn vader was een groot man: elke dag was zijn mailbox leeg.”? Of “Televisie kijken was zijn grote passie.”?
#
Ik denk niet dat er mensen zijn die als doel in hun leven hebben om hun mailbox te legen. Ik denk ook niet dat er mensen zijn die als doel hebben om televisie te kijken, te vergaderen, eindeloos bellen of wat te surfen op het internet. Toch zijn dit zaken waar veel mensen enorm veel tijd aan besteden. Natuurlijk kunnen we proberen om zo efficiënt mogelijk ons werk te doen. Life hacking tools helpen daarbij evenals een werkwijze als getting things done, maar zorgt het er ook voor dat we onze persoonlijke doelen bereiken. Hebben we eigenlijk wel een doel?
#
Veel mensen laten zich leiden door hun mailbox, agenda en vragen die over de dag binnenkomen zonder na te denken over wat ze willen met hun leven. Voor ze het weten is er weer een dag voor bij. Een dag zonder te werken aan wat wij echt belangrijk vinden. Tijd is het kostbaarste bezit wat we hebben. Of we arm of rijk zijn, iedereen heeft evenveel tijd. Het is dus belangrijk om goed na te denken waar je deze tijd aan besteed. Is dat telefoontje echt zo belangrijk dat je daarvoor je dat gesprek moet onderbreken? Is die vergadering echt noodzakelijk? En wil je nu echt tijd vrij maken voor die collega die met jou een vraag wil stellen?
Een goede manier om grip te krijgen op onze tijd is het gebruik van een tijdmatrix, waarbij urgentie wordt afgezet tegen belangrijkheid. Bij kritische beschouwing blijkt dat veel mensen vooral actief zijn in kwadrant 1 (urgent en belangrijk) en kwadrant 3 (urgent en niet-belangrijk). Het afhandelen van urgente zaken levert ons heel kort een gevoel van instantvoldoening op, een gevoel van opwinding, succes en geluk. Helaas zijn we vaak niet zo goed in het onderscheiden van urgente zaken die belangrijk zijn en die niet zo belangrijk (of zelfs heel onbelangrijk) zijn. Na de adrenaline rush is blijft de vermoeidheid over. Een vermoeidheid die door velen wordt ingevuld met televisie, surfen op het internet en games, allemaal niet-urgente en niet-belangrijke zaken. Op zich heel prettig, maar uiteindelijk blijft een gevoel van leegte achter.
#
Een manier om er achter te komen of iets echt belangrijk is kun je doen door jezelf de vraag te stellen of de activiteit bijdraagt aan jouw doel. Dan moet je natuurlijk wel weten wat jouw doelen in het leven zijn, wat echt belangrijk voor je is en wat jouw normen en waarden zijn. Stephen Covey, auteur van het boek “The 7-habits of highly effective people” stelt daarom voor om een persoonlijk statuut te schrijven waarin je deze zaken beschrijft. Dit persoonlijk statuut gaat over wie je wilt zijn, je prestaties en bijdragen. Het statuut beschrijft ook de principes en kernwaarden die hierbij horen. Zie het als je persoonlijke grondwet waarin je beschrijft hoe je jezelf het liefste ziet en probeert om dit beeld zo goed mogelijk na te streven.
#
Tijdmanagement krijgt nu een heel andere dimensie. In plaats van kijken wat er op je pad komt (in de email, vergaderverzoeken, etc.) bepaal je voor het begin van de week eerst een aantal activiteiten die aansluiten bij jouw persoonlijk statuut, die je dus heel belangrijk vindt. Deze geef je een plaats in je agenda zodat je zeker weet dat je daar deze week tijd voor hebt. Je zult zien dat je aan veel meer activiteiten uit kwadrant 2 (niet-urgent, belangrijk) toekomt dan vroeger en dat je werkt aan jouw persoonlijke missie; persoonlijk leiderschap noemen we dat ook wel.
#
Kijk eens terug naar de afgelopen week en probeer vast te stellen in welk kwadrant je de meeste tijd hebt gespendeerd. Ging het vooral om urgente zaken en waren dat dan ook belangrijke dingen of onbelangrijke urgente activiteiten?
Hoe ziet jouw ideale “ik” er uit? Ben je op de goede weg om dit beeld te realiseren?
Het is 5 uur en tevreden sluit je je computer af. Het was weer een drukke dag met heel wat vergaderingen en overleggen en natuurlijk weer een overvolle mailbox. Gelukkig heb je op alles kunnen reageren en zelfs nog je RSS-feeds gelezen en twitterberichtjes bij kunnen houden. Thuis vraagt je partner “Hoe was het vandaag? Nog iets interessants gebeurd? Langzaam bekruipt je het gevoel dat er toch meer moet zijn in het leven.
Niet efficiënt, maar effectief werken
Veel mensen laten zich leiden door hun mailbox, agenda en vragen die over de dag binnenkomen zonder na te denken over wat ze willen met hun leven. Voor ze het weten is er weer een dag voor bij. Een dag zonder te werken aan wat wij echt belangrijk vinden. Tijd is het kostbaarste bezit wat we hebben. Of we arm of rijk zijn, iedereen heeft evenveel tijd. Het is dus belangrijk om goed na te denken waar je deze tijd aan besteed. Is dat telefoontje echt zo belangrijk dat je daarvoor je dat gesprek moet onderbreken? Is die vergadering echt noodzakelijk? En wil je nu echt tijd vrij maken voor die collega die met jou een vraag wil stellen?
Stel je eens voor dat het je tachtigste verjaardag is. Gefeliciteerd! Familie en vrienden komen langs om je te feliciteren en te toasten op de successen in jouw leven. Jij bent het middelpunt van de avond en worden anekdotes verteld en speeches gehouden. Wat zou je willen dat ze over je zeggen, over je leven, je karakter en je bijdrage aan deze wereld? “Mijn vader was een groot man: elke dag was zijn mailbox leeg.”? Of “Televisie kijken was zijn grote passie.”? Ik denk niet dat er mensen zijn die als doel in hun leven hebben om hun mailbox te legen. Ik denk ook niet dat er mensen zijn die als doel hebben om televisie te kijken, te vergaderen, eindeloos bellen of wat te surfen op het internet. Toch zijn dit zaken waar veel mensen enorm veel tijd aan besteden. Natuurlijk kunnen we proberen om zo efficiënt mogelijk ons werk te doen. Lifehacking tools helpen daarbij evenals een werkwijze als getting things done, maar zorgt het er ook voor dat we onze persoonlijke doelen bereiken. Hebben we eigenlijk wel een doel?
Wat urgent is, is niet altijd belangrijk
Een goede manier om grip te krijgen op onze tijd is het gebruik van een tijdmatrix, waarbij urgentie wordt afgezet tegen belangrijkheid. Bij kritische beschouwing blijkt dat veel mensen vooral actief zijn in kwadrant 1 (urgent en belangrijk) en kwadrant 3 (urgent en niet-belangrijk). Het afhandelen van urgente zaken levert ons heel kort een gevoel van instantvoldoening op, een gevoel van opwinding, succes en geluk. Helaas zijn we vaak niet zo goed in het onderscheiden van urgente zaken die belangrijk zijn en die niet zo belangrijk (of zelfs heel onbelangrijk) zijn. Na de adrenaline rush is blijft de vermoeidheid over. Een vermoeidheid die door velen wordt ingevuld met televisie, surfen op het internet en games, allemaal niet-urgente en niet-belangrijke zaken. Op zich heel prettig, maar uiteindelijk blijft een gevoel van leegte achter.
- tijdmatrix
Een persoonlijke missie
Een manier om er achter te komen of iets echt belangrijk is kun je doen door jezelf de vraag te stellen of de activiteit bijdraagt aan jouw doel. Dan moet je natuurlijk wel weten wat jouw doelen in het leven zijn, wat echt belangrijk voor je is en wat jouw normen en waarden zijn. Stephen Covey, auteur van het boek “The 7-habits of highly effective people” stelt daarom voor om een persoonlijk statuut te schrijven waarin je deze zaken beschrijft. Dit persoonlijk statuut gaat over wie je wilt zijn, je prestaties en bijdragen. Het statuut beschrijft ook de principes en kernwaarden die hierbij horen. Zie het als je persoonlijke grondwet waarin je beschrijft hoe je jezelf het liefste ziet en probeert om dit beeld zo goed mogelijk na te streven.
Tijdmanagement krijgt zo een heel andere dimensie. In plaats van kijken wat er op je pad komt (in de email, vergaderverzoeken, etc.) bepaal je voor het begin van de week eerst een aantal activiteiten die aansluiten bij jouw persoonlijk statuut, die je dus heel belangrijk vindt. Deze geef je een plaats in je agenda zodat je zeker weet dat je daar deze week tijd voor hebt. Je zult zien dat je aan veel meer activiteiten uit kwadrant 2 (niet-urgent, belangrijk) toekomt dan vroeger en dat je werkt aan jouw persoonlijke missie; persoonlijk leiderschap noemen we dat ook wel.
En nu?
Kijk eens terug naar de afgelopen week en probeer vast te stellen in welk kwadrant je de meeste tijd hebt gespendeerd. Ging het vooral om urgente zaken en waren dat dan ook belangrijke dingen of onbelangrijke urgente activiteiten?
Hoe ziet jouw persoonlijk statuut er uit? Ben je op de goede weg om dit beeld te realiseren?
Wat vind je van deze hack?
0Te gek0Leuk0Serieus?0Meh...0Stom
Jimmy
Hallo, Ik kwam toevallig terecht op je website en las dit artikel. Een leuk/interessant artikel, ga zo door. Veel succes, Jimmy
Frank
Als fervent aanhanger van Covey en gebruik makende van GTD tools, kan ik de tip meegeven, dat je in deze zeker in het begin niet de nadruk moet leggen op de doelen, maar op het gegeven hoe je je tijd werkelijk indeelt. Covey stelt ook dat je ook eerst jezelf moet kennen, waarna je je doelen pas kan gaan bepalen.
Los je een “1”- probleem op, door de brand te blussen, of zorg je direct ook voor de preventieve maatregel? Op het moment dat wanneer je dit inziet, en daar structureel naar handelt, komt er steeds meer tijd vrij om aan “2-tjes” te werken. Het inzicht in de 3-tjes geeft je weer de mogelijkheid om daar een 2-oplossing voor te bieden.
Na enige tijd, merk je echt de vooruitgang, en maak je inderdaad de stappen vooruit in je dagelijkse zaken zodat je dan ook de tijd krijgt om goed na te denken over de doelen voor de verdere toekomst.
Zo is voor mij Covey, en dit kwadrant van timemanagement leidend in mijn doen en laten, en is GTD en sites als deze lezen “2 activiteiten” om structureel aan me zelf en aan me output te werken zonder stress.
Arjan
@Bart: Ten eerste is het ‘Arjan’ 😉
Vanuit het perspectief van ‘er zijn geen vergissingen, er zijn alleen lessen te leren’ klopt het inderdaad dat het niet verkeerd is om de ladder een keer verkeerd te plaatsten. Ik zeg ook niet dat je daarom geen doelen zou moeten stellen, ik wijs op de valkuilen waar je mee te maken kunt krijgen. Ik heb het dan ook niet over ‘een keer verkeerd plaatsen’, ik heb het over je jarenlang systematisch ergens voor inspannen ten koste van andere zeer waardevolle dingen. Zoals in het voorbeeld wat ik aanhaalde over de persoon die al zijn tijd en energie steekt in zijn carrière ten koste van zijn gezin. Je kunt er niet omheen dat dit enorm veel ellende oplevert voor alle betrokkenen .
Over de opmerkingen van het verbleken van doelen als die in aanraking komen met de doelen van anderen: dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is je leven onlosmakelijk samenhangt met dat van anderen, je kunt dus niet volkomen onafhankelijk van anderen leven. Misschien moet je daardoor geregeld je doelen aanpassen, maar dat hoeft helemaal niet verkeerd te zijn. Ik zou zeggen: ’think win/win’.
Over zelfkennis: in hoeverre kun je jezelf écht kennen? Er zijn goede redenen om aan te nemen dat bepaalde delen van je wezen ontoegankelijk zijn voor introspectie.
bart
Ben het niet zo eens met de context die Arjen schetst.
Goeie doelen stellen vereist zelfkennis in die zin dat je weet wat je wilt. En dat is voor sommige mensen glashelder en voor anderen minder helder. En de ladder een keer verkeerd plaatsen is helemaal niet erg, is alleen maar prima hierdoor leer je dan in iedergeval wat je niet wilt. Is ook een manier om er achter te komen wat je wel wilt.
Ook doet hij voorkomen alsof je eigen doelen einigszins verbleken als ze in aanraking komen met doelen van anderen. Het leuke van een juiste en heldere doelstelling is dat je dan juist heel duidelijk voor ogen hebt welke mensen daar wel en niet bij passen.
Een doel niet bereiken kan afbreuk doen aan gevoel van eigenwaarde vind ik typisch dat hollandse denken dat je niet mag falen. Een doel niet bereiken betekent vooral evalueren en nieuwe doelen bijstellen met kennis van je vorige (niet behaalde) traject.
Het leven valt prima te plannen. Natuurlijk kunnen de dingen anders lopen dan gepland, en daarvoor is een gezonde portie improvisatievermogen nodig. (wat altijd neerkomt op een bijgesteld of nieuw plan)
En voor wat de grillige dingen in het leven betreft. Ja er zijn dingen die niet te plannen zijn. Het is dan ook de schone kunst om onderscheid te leren/kunnen maken in die dingen die je wel kunt veranderen en de dingen die je niet kunt veranderen.
Proactiviteit draait ook voor een groot deel om zelfkennis. MAW hoe zet je je eigen kernwaarden authenticiteit, kennis en vaardigheiden in(in samenwerking met anderen), in situaties die je zelf schept. Of een synergy met jouzelf en een bestaande situatie. Natuurlijk schept een synergy nieuwe situaties die je niet helemaal kunt overzien. Maar ik denk niet dat je daar met verrassend onbekend gedrag van jezelf op zult gaan reageren. (tenzij je jezelf nog niet zo goed kent, maar dat lijkt me alleen maar interessant dan)
He leven is toch een spel van nieuwsgierigheid en passie. En vergeet nooit, echt nieuwe wegen bestaan pas nadat je ze hebt aangelegd, en dat is een totaal andere dynamiek dan bestaande wegen bewandelen.
Bestaande wegen bewandelen leer je vooral degene kennen die die weg ontworpen heeft.
Bij eigen wegen aanleggen leer je jezelf kennen.
Je leven draait vooral om je eigen weg en de kruispunten met wegen van anderen.
Of zoiets… 😉
Rene Nederhand
@Arjan Smeele
Bedankt voor je aanvulling op mijn verhaal. Inderdaad is het zo dat we bij bijna alles met anderen te maken hebben en dat we dus het pad naar het bereiken van onze doelen moeten afstemmen met anderen. Blijft staan dat iedereen voor zichzelf bepaald wat hij/zij wil bereiken in het leven (en dat deze doelen kunnen veranderen). Je hebt natuurlijk gelijk dat het leven niet (geheel) te plannen is. Nu kun je twee dingen doen: wachten op wat je overkomt (reactief) of zelf het heft in handen nemen en proactief handelen. Dat is wat Covey ons wil voorhouden.
Het enige wat Covey voorstelt is dat je bij het plannen van je tijd eerst kijkt naar je rollen en doelen die je jezelf gesteld hebt en deze een plaatsje geeft in je agenda (proactief). Dat is dus heel anders dan GTD waar je vooral de zaken die in je inbox komen een plaats geeft in je agenda (reactief). Dat laatste is wel efficiënt, maar is het ook effectief? De methode zelf zal ik in een komend artikel beschrijven en kost je misschien een kwartier tijd voor de komende week. Valt mee toch?
@Kimbell Blauw
Als je de tekst nog eens goed leest zul je zien dat ik heel duidelijk naar Covey refereer incl. zijn boek “The 7-habits of highly effective people”. Hij is echter niet de bedenker van de meeste van de theorieën in dit boek. Lees de werken maar van Samuel Smiles, Benjamin Franklin of Ralph Waldo Emerson. De zeven eigenschappen lijken trouwens wel erg sterk op de zeven deugden uit de rooms-katholieke kerk 😉
Kiimbell Blauw
Gelukkig wordt Covey genoemd in de tags 😉
7 eigenschappen van effectief leiderschap for anyone that’s interested in persoonlijke groei en de methodieken die genoemd worden in het bovenstaande stuk.
Arjan Smeele
Het gevaar van doelen stellen is dat je je ladder tegen de verkeerde muur zet. Als we een doel stellen, dan veronderstellen we dat we uiteindelijk beter af zijn als we het bereiken, maar het is de vraag of dat ook werkelijk zo is. Misschien is de prijs voor het behalen ervan hoger dan we ons kunnen veroorloven. Een ander probleem ontstaat wanneer je je doel niet bereikt. Dit kan afbreuk doen aan je gevoel van eigenwaarde en je een gevoel van onvrede bezorgen ten aanzien van het leven. Stephen Covey onderkent en bespreekt deze problemen in zijn boeken. Hij meent dat we bij het stellen van doelen rekening moeten houden met algemeen geldende principes. Wie bijvoorbeeld al zijn tijd en energie steekt in carrière maken, maar daarbij zijn gezin verwaarloost, negeert het principe dat we een goede relatie met onze dierbaren nodig hebben voor ons welzijn.
Dat brengt me bij het volgende punt: het valt me bij het lezen van artikelen/boeken over tijdmanagement op dat er vrijwel altijd een éénpersoons benadering voorgesteld wordt: wat zijn JOU doelen, wat vind JIJ belangrijk. Feit is dat we maar zelden iets geheel alleen ondernemen. We krijgen vrijwel altijd met anderen te maken. Onze persoonlijke doelen moeten dus afgestemd worden op de doelen van degenen met wie wij samenleven en samenwerken. We kunnen anderen zien als resources of obstakels voor het verwezenlijken van onze doelen, maar we kunnen ook in verbondenheid met anderen aan doelen werken. Covey spreekt in verband hiermee over ‘interdependence’.
Tot slot heb ik ervaren dat plannen algauw kan leiden tot teveel overhead. Planning leent zich goed voor projecten/werkzaamheden waarin de fasen goed voorspelbaar en duidelijk te definiëren zijn, maar het leven in zijn totaliteit laat zich eigenlijk niet plannen. Het is daar veel te grillig en ongewis voor. Het komt er volgens mij veel meer op aan alert te zijn op goede mogelijkheden die zich voordoen. Een persoonlijk statuut zou daar misschien best goed bij kunnen helpen.
Comments are closed.