Terwijl ik dit schrijf, zit ik in een Airbus 330-200 van Air Europa. Ik ben nog maar anderhalf uur onderweg, maar ik heb al twee artikelen en een nieuwsbrief geschreven. En dit is niet de eerste keer dat ik zo productief ben op 12 kilometer hoogte. Eind vorig jaar schudde ik tijdens een vlucht de belangrijkste pagina’s van een nieuw boek uit mijn mouw. Thuis, op mijn gebruikelijke werkplek, werk ik stukken langzamer. Hoe kan dat toch?
Ik ben steeds verbaasd over hoeveel werk ik, als tekstfabrikant, verricht in een vliegtuig. Want logisch is anders. De economy class is misschien wel de minst comfortabele plek om je laptop open te klappen. Ik heb ditmaal gekozen voor een stoel aan het gangpad, maar heb naast mij nog altijd een mevrouw wier slaapkop af en toe op mijn schouder valt. Ook de armleuning heeft zij veroverd, wat mij dwingt om in een bijzonder onnatuurlijke houding te zitten.
Toch is er iets dat een vliegtuigcabine tot een zeer inspirerende werkplek maakt. Je kijkt, als je zo lang als ik bent, alleen maar tegen achterhoofden aan. De helft van de passagiers slaapt en je hebt ook geen zin om over altijd weer diezelfde koetjes en kalfjes te praten. Je zit aan je stoel vastgegespt en hebt weinig opties.
Een ander wezenlijk verschil met thuis is het gebrek aan afleidingen. Met uitzondering van voorbijratelende cateringkarretjes en het onheilspellende geklik van stewardessenhakken, zit je in een bel van rust. Vooruit, er huilt af en toe een peuter of een puber kan zijn kop niet houden, maar dat is met een hoofdtelefoon en sfeermuziek snel weggefilterd.
Voortbordurend op de afleidingen, heb je aan boord van een vliegtuig (nog) geen toegang tot internet voor het onnodig lezen van nieuws of het voor de zoveelste keer checken van je mails. Tegelijkertijd besef je je dat je in een openbare ruimte zit en een beetje dom overkomt als je maar naar een leeg scherm blijft staren. Daarom produceer je veel tekst en werk je veel sneller dan in je eigen kantoor.
Deze drieëenheid, een oncomfortabele zithouding, het gebrek aan afleidingen en de sociale controle, blijkt voor mij een gouden combinatie. Ik denk dat ik maar een wereldreis ga plannen met elke week een vlucht naar een andere bestemming. Moet je eens kijken hoeveel werk ik dan verzet!
Waar ben jij extra productief?
Wilco
Voor mij zijn de trein en het vliegtuig twee uitersten: terwijl ik in de trein juist onwijs productief kan zijn, lukt het me in het vliegtuig niet om me op het werk te concentreren.. De meeste vluchten die ik in de laatste jaren gedaan heb waren relatief lang (Australië, Azië, VS, Costa Rica etc), en ik merk dat ik dan het idee heb “ik ga dadelijk een paar uur knallen”. De tijd vliegt (ha..ha…) echter altijd sneller als ik denk, want telkens nadert het einde van de vlucht al voordat ik aan de slag ga.
Tegenwoordig houd ik het dus maar bij lezen in het vliegtuig 🙂
Ron
Weet je wat ook goed werkt als je productief wilt zijn: niet zo dom kletsen en gewoon je werk doen!
Martijn Reintjes
Ik heb dezelfde ervaringen in de trein, vind ik altijd heerlijk werken!
Douwe
Leuk en herkenbaar! Ook een mooi tegengeluidje naar al die hyperhippe kantoren: http://goo.gl/zjTSY . Een ruimte waar je gewoon voor een paar uur, met minimale voorzieningen, wordt opgesloten: heerlijk!
Edwin
Nu gaat het echt nergens meer over. Waar is de hack? Internet uitschakelen als je aan het werk gaat? Een aardig stuk voor het blad de Zaak, maar voor een site die over lifehacking gaat????????????
Jan Ottenbourg
Internet aan boord kan ook (al enige tijd) maar wordt gezien de kostprijs nog niet overal en door iedereen aangeboden.
Dan ben je pas productief!
Reinier
maar hopen dat ze nog heeeeeel lang wachten met het aanbieden van telefoonconnectie (bellen met je eigen telefoon) in het vliegtuig wat technisch al in redelijk verre staat van ontwikkeling schijnt te zijn…
Stephan Stegeman
Leuke post! Zelf ben ik geen ZZP’er, maar ik snap heel goed dat onze geliefde ZZP’ers massaal in een bar of cafe aan het werk slaan. Je koopt je cappuccino, druk je oordoppen in en kan eigenlijk niets anders doen dan in je eigen bubbel aan de slag. Lekker schrijven met de sociale sfeer als subliminale inspiratiebron. En mocht iemand je storen, dan is het vaak een mede ZZP’er waarmee zomaar eens iets moois kan ontstaan. Ik opteer dus voor HoReCa 🙂
Frank Raterink
Sociale controle, dat is een factor waaraan we op de aarde te weinig doen.
Thanks voor het delen van deze ervaring!
Comments are closed.