Vergaderen lijkt dé nationale zelfkwelling. Dagelijks wordt er vergaderd en net zo dagelijks gemopperd over de kwaliteit ervan. Onderzoeken wijzen op de tekortkomingen van overleg: brainstormen met een groep levert minder ideeën op, dan wanneer hetzelfde aantal mensen individueel ideeën bedenkt. Nederland vergadert niet goed, aldus TNO. Jason Fried is helder: de M&M’s (=meetings and managers) houden je van het échte werk af (en Vergaderingen zijn giftig). Je vraagt je af waarom er nog vergaderd wordt? Al die bijeenkomsten zouden al aan kwaliteit winnen de sprekers zich wat matigen en de zwijgers meer kans geven. Minder gebabbel en meer reflectie. Kortom, hoe houden we maat aan de sprekers?
